Visoko planinski ekosistemi

Poseban pečat unikatnosti i neponovljivosti bosansko-hercegovačkom prostoru daju ekosistemi planinskih pejzaža sa visokim diverzitetom bioloških formi i tipova staništa. Karakteristični za visoke planine bosansko-hercegovačkih Dinarida, ovi pejzaži na vertikalnom profilu zauzimaju pretplaninski i planinski pojas (od 1.600 m do najviših vrhova planina).
Staništa su sa dinamičnim reljefom, razvijena na strmim padinama, u planinskim vrtačama, depresijama, na točilima, sa karbonatnom i silikatnom geološkom podlogom i plićim humusno-akumulativnim tlima.
Klima je tipična planinska, sa većom količinom snježnih padavina, jakim planinskim vjetrovima i izraženim temperaturnim ekstremima. U planinskim depresijama, u kojima se na nekim mjestima snijeg zadržava i tokom čitave godine vlada izmijenjena nivalna ekoklima.
Uprkos sličnim ekološkim uslovima većina planinskih masiva na bosansko-hercegovačkim Dinaridima se odlikuje specifičnostima i unikatnošću živog svijeta. Svaki od masiva, poput zasebnog ostrva u moru nekada užarene dinarske mase pretrpio je vlastite obrasce razvoja i oblikovanja, te vlastite specifičnosti naseljavanja živog svijeta. Rezultat ovih procesa su visok stepen endemičnosti i reliktnosti, s jedne i me usobne različitosti, s druge strane.
Visokoplaninski pejzaži izdiferencirani su u zasebne biogeografske i biološko-ekološke cjeline. Iako čitav prostor pripada alpsko-vosokonordijskoj regiji, odnosno visokodinarskoj provinciji, idući od sjeverozapada prema jugoistoku pojedini planinski masivi izdiferencirani su u 10 zasebnih sektora.