Osnove ultrazvuka

Ultrazvuk (UZ) predstavlja mehaničke, longitudinalne,
akustične talase čija je frekvenca preko 20.000 Hz. U dijagnostici
se koriste ultarzvučni talasi frekvence od 2 do 20
MHz. UZ talase karakterišu sledeće veličine: brzina prostiranja,
frekvenca, talasna dužina i amplituda. Prolaskom
kroz ljudsko telo, a u interakciji sa različitim tkivima, dolazi
do UZ slabljenja – atenuacije. Ova pojava je posledica
apsorpcije, refleksije, refrakcije, disperzije i difrakcije
ultrazvučnih talasa. Refleksija je odgovorna za nastanak
ultrazvučne slike. U ultrazvučnoj sondi se nalaze piezoelektrični
krstali koji imaju sposobnost da električne impulse
pretvaraju u mehaničke (ultrazvučne) talase i obrnuto.
Povezivanjem UZ aparata sa strujnim kolom, piezoelektrični
kristali pretvaraju električne impulse u UZ talase. Pri
interakciji sa materijom, neki od njih bivaju reflektovani/
odbijeni. Taj eho ponovo detektuju piezoelektrični kristali
u UZ sondi i pretvaraju ga u električne imuplse, koji se u
vidu tačaka prikazuju na ekranu. UZ sonda je i generator i
prijemnik UZ talasa. Na osnovu reflektovanog eha u formi
tačaka, formira se slika na ekranu. Intezitet reflektovanog
eha predstavlja ehogenost tj. sposobnost neke strukture da
stvara UZ talase.