Psihoanaliza

1.0 UVOD

Sigmund Frojd rođen je 6. maja 1856. u Frajbergu u Moravskoj, a umro 23. septembra 1939. Bio je austrijski lekar i psiholog i osnivač psihoanalize. Obrazovan je u Beču gde je studirao medicinu. Godine 1886. ženi se Martom Bernajs sa kojom je veren od 1882. Sa njom je imao šestoro dece među kojom je i Ana, rođena 1895. koja će ga celog života pratiti i specijalizovati se za dečiju psihoanalizu. U Parizu je 1885. i 1886. studirao kod Šarkoa. Tamo posmatra manifestacije histerije i efekte hipnoze i sugestije. Do psihoanalize ga je dovelo istraživanje posledica hipnoze na histeriju koje je objavio zajedno sa Brojerom 1895. Osnovao je 1908. godine Godišnjak za psihoanalitička i psihopatološka istraživanja i 1910. Međunarodnu psihoanalitičku asocijaciju.
2.0 ISTORIJAT ANALITIČKOG POKRETA
Od 1902. u Frojdovom stanu sredom uveče sastajali su se pripadnici jedne grupe lekara da bi proučavali psihoanalizu. Ubrzo su se toj grupi pridružili A. Adler, S. Blojer, a zatim i njegov asistent K. G. Jung, koji će ubrzo pokazati živo interesovanje za frojdovska otkrića. Jung prati Frojda na njegovom putovanju u SAD 1908. godine. Godine 1910. tokom drugog kongresa psihoanalize u Nirnbergu, osnovana je Internacionalna Psihoanalitička Asocijacija (IPA). U dva navrata došlo je do isključenja iz članstva čiji je inicijator bio sam Frojd, prvi put Adlera (1911.) i Junga (1913.) i drugi put Ranka (1924.) i Ferencija (1929.). Što se prvih isključenja tiče, razmimoilaženje je nastalo u vezi shvatanja značaja seksualnosti kao jedinog uzročnika u psihoanalizi, a što se tiče drugih, različitost pogleda je nastala u vezi sa praktičnim pitanjima vezanim za teoriju regresije i traumatizma. Najverniji Frojdovi sledbenici su K. Abraham u Berlinu i E. Džons u Londonu. Beč, Frojdov grad, ostaje u centru pokreta kojem je V. Rajh pristupio 1920. sve dok nacizam nije primorao veliki broj psihoanalitičara da emigriraju, pre svega u SAD. U toj zemlji će se psihoanaliza najbolje ustoličiti, postajući sa H. Hartmanom ego-psihologija.
U socijalističkim zemljam, psihoanaliza je u potpunosti isključena kao buržoaska i reakcionarna nauka. U Velikoj Britaniji dolazi do značajnog teorijskog dostignuća. Sa Melanijom Klajn načinjen je suštinski korak u teoriji preedipovskih stadijuma dok se radovi D. V. Vinikota, V. Bajona i D. Melcera uvrštavaju u radove koji slede M. Klajn, omogućavajući pre svega pristup psihozama. U Francuskoj je bilo potrebno da se sačeka 1923. da bi se Frojdova dela prevela i 1926. da bi se osnovalo Psihoanalitičko društvo Pariza. Istorijat psihoanalitičkog pokreta je plodan po podelama od 1933. a naročito sa pojavom Žaka Lakana od 1953. do 1981. pa i posle toga. Danas u Francuskoj ne postoji nijedan pravilnik profesije psihoanalitičara.

 
2.1 RAĐANJE NESVESNOG I PSIHOANALIZE
Nakon raskida sa Brojerom 1896. godine, Frojd svoj put nastavlja sam. Prepiska sa V. Flisom odigrala je ključnu ulogu u njegovoj autoanalizi. U oktobru 1897. otkriva Edipov kompleks. Tokom 1899. se pojavljuju njegovi prvi značajni tekstovi. U 1900. Frojd počinje analizu Dore. U 1901. objavljuje “San i njegovo tumačenje” i piše “Fragment jedne analize histerije” u kom analizira traumatsku funkciju seksualnosti u histeriji, kao i ulogu homoseksualnosti. Tada je psihoanaliza već postala teorija funkcionisanja društvenog sklopa. Bečko Psihoanalitičko društvo osnovano je 1908. ali se udruženje anlitičara već oformilo oko Sigmunda Frojda.
Od 1912. Frojd se bavi pitanjem oca, na koje će se vratiti 1939. u delu “Mojsije i monoteizam”. Pojmove nagona života (Eros) i smrti (Tanatos), principa realnosti i principa zadovoljstva uvodi 1920. pa predlaže novi model društvenog sklopa u kome se pojavljuje Id, Ego i Superego. Teorija Ega i prepoznavanja biće jedna od osnovnih tema “Kolektivne psihologije i analize Ega” 1921. Frojd se u to vreme takođe okreće velikim problemima civilizacije. “Budućnost jedne iluzije” proučava problem religije ali tek u delu “Slabost civilizacije” on najeksplicitnije razvija svoju koncepciju sveta naglašavajući podvrgavanje civilizacije ekonomskim neumitnostima koje nameću težak danak ne samo seksualnosti, već i agresivnosti zarad malo sigurnosti. Nacisti spaljuju njegova dela u Berlinu, ali on 1938. napušta Beč i nastanjuje se u Londonu.