Računarske mreže LAN i WAN

Uvod

Prve računarske mreže su bile sa raspodjelom vremena i koristile su velike centralne računare i priključne terminale. Takva okruženja su bila implementirana i u Sistemskoj mrežnoj arhitekturi (SNA-System Network Architecture) firme IBM i u mrežnoj arhitekturi firme Digital.
Lokalne računarske mreže (LAN) su se razvile u okviru revolucije PC računara i osiguravaju brze mreže podataka, otporne na greške, koje pokrivaju relativno mala geografska područja ili su zatvorene unutar zgrade ili grupe zgrada. One su osigurale priključenim korisnicima dijeljeni pristup uređajima i aplikacijama i dozvoljavaju im da izmjenjuju datoteke i komuniciraju putem elektronske pošte. Regionalne računarske mreže (WAN) pokrivaju šira geografska područja, često koristeći prenosne uređaje koje osiguravaju zajednički nosioci, kao što su telefonske kompanije, da bi povezale broj lokalnih računarskih mreža.

 
RAČUNARSKE MREŽE LAN I WAN
Lan i WAN čine većinu mreža – jer Internet može da se posmatra kao najveća WAN koja trenutno postoji. Ima mnogo različitih vrsta mreža koje su kategorizovane po izvjesnom broju karakteristika kao što su:

• topologija: geometrijski raspored računarskog sistema. Najčešće topologije su magistrala, zvijezda i preten;
• protokol: zajednički skup pravila i signala koji definišu kako računari koriste mrežu da komuniciraju međusobno. Jedan od najpopularnijih protokola za lokalne računarske mreže zove se Ehernet. Drugi popularni LAN protokol za PC računare je IBM-ova prstenasta mreža sa žetonom (Token Ring);
• arhitektura: mreže mogu široko da se klasificiraju kao one što koriste arhitekturu računara jednakih nadležnosti (peer-to-peer) ili one sa arhitekturom klijent-server.

Pored samih računara, koji se ponekad nazivaju čvorovima, implementacija mreže obuhvata:

• uređaj na svakom od priključenih računara koji mu omugućava da komunicira sa mrežom i koji se naziva mrežnom karticom za spregu (NIC – network intefface card);
• različite dijelove specijalnog mrežnog hardvera, uključujući tu uređaje koji rade kao tačke za povezivanje različitih čvorova i koji se najčešće zovu čvorišta ili prekidači;
• medijum za povezivanje, obično žica ili kabl, mada bežična komunikacija između umreženih računara postaje sve češća.