Terorizam i organizovani kriminal

Kraj XX i početak XXI veka u svetu će biti upamćen po ogromnoj eskalaciji terorizma koji je zbog neposrednih žrtava, koje je izazvao, materijalnih razaranja, posledica i stalnog straha od novih napada gotovo šokirao svetsku javnost. U novijoj svetskoj istoriji, ne postoji ni jedna zemlja, ni jedna naseljena teritorija na zemljinoj kugli koja je imuna na terorizam. To je sada već globalni svetski problem, s obzirom na to da terorizam kao pojavni oblik u jednoj sredini, po pravilu nikada ne ostaje izolovan na određenom prostoru već se veoma brzo širi i grana i na druge prostore. Terorizam kao jedan od oblika nasilja, sve više u savremenom svetu ugrožava kako unutrašnju, tako i međunarodnu bezbednost. Terorizam karakteriše sve epohe ljudskog društva. Počev od ubistava careva, kraljeva, vojskovođa, atentata na državnike raznih nivoa, podmetanja eksploziva, otmica i sl. Terorizam se nazire u naranijoj ljudskoj istoriji pa kao takav postoji i uvećava svoje oblike sve do današnjih dana. Tokom čitave istorije, ljudi su primenjivali različite terorističke taktike . Fascinacija terorizmom i političkim nasiljem se može pratiti praktično od početka ljudske civilizacije. Još pre Hristovog rođenja, atentati na političke ličnosti toga vremena, su ne samo se izvodili veći i glorifikovali. Atentati u Persiji i Asiriji su se pojavili u toku XI veka prouzrokovali su strah i paniku u čitavoj Islamskoj imperiji. U toku Francuske revolucije u XVIII veku, Robespjer je primenjivao terorističke taktike, kako bi uništio veći deo francuske aristokratije (oko 40.000 ljudi), od kojih je većina završila na giljotini. Tokom američke revolucije terorizam se primenjivao protiv Britanaca i njihovih simpatizera u redovima kolonista. Takođe, vrlo bitno je spomenuti terorističke aktivnosti koji su se sprovodile u kasnim decenijama XIX veka i početkom XX veka, posebno u carskoj Rusiji. Najveći deo terorističkih grupa koje su postojale tokom prve polovine XX veka, bile su motivisane težnjom ka slobodi od kolonijalnog ropstva, tzv. ”borbom za nacionalno oslobođenje ”. Od kraja II Svetskog rata terorizam je postao bitan faktor subverzivne delatnosti u mnogim novoformiranim državama, kao zamena za borbu protiv demokratskih režima. S vremenom teroristički akti dobijaju nove dimenzije, koje postaju sve bezobzirniji i brutalniji. Savremeni terorizam je doživio naglu ekspanziju između 1950. i 1970. godine, kada je primena nasilja u političke svrhe ili za podizanje društvene svesti postala popularna strategija. U kasnim decenijama prošlog veka terorizam se proširio van granica nacionalnih država, posta bitan izraz političke volje i internacionalni problem. Iz tog razloga terorizmu se treba suprostaviti, istovremeno, vojno-policijskom taktikom, politikom, finansijski, naučno i drugim aspektima koji su od značaja za zaštitu od terorizma. Talas terorizma zapljuskuje savremenu civilizaciju izazivajući velike potrese u međunarodnim odnosima i na globalnom planu. Zbog eskalacije terorizma poslednjih godina, zbog broja nevinih žrtava, razaranja i posledica koje izaziva u međunarodnom odnosima, terorizam je postao sve više predmet interesovanja naučnika i stručnjaka iz ove oblasti koji nastoje da definišu ovaj fenomen. Terorizam se često meša ili poistovećuje sa terorom pod kojim se, u političkom smislu, podrazumeva preduzimanje akcija nasilja radi zastrašivanja i slamanja otpora onoga prema kome se vrši. Sličnosti imeđu ove dve pojave je ta što su im žrtve najčešće nedužna lica i što se u oba slučaja teži izazivanju straha i to ne kod žrtve, već kod društvene grupe kojoj žrtva pripada.
Fascinantno i gotovo neverovatno zvuči činjenica da su savremeni teroristi , uglavnom, kategorija razboritih i promišljenih pojedinaca za koje je terorizam racionalni izbor za ostvarivanje njihovih političkih ciljeva. Oni su odabrali put razaranja, krvoprolića, straha i panike širom sveta. Zato svaka zemlja ima obavezu da se bori protiv ovog velikog zla današnjice. Mogućnost upotrebe oružja za masovno uništenje nije isključena. Veliki broj dokaza ukazuje na zaokupljenost terorista u pokušajima da koriste oružje za masovno uništenje kako bi u napadima stradalo što je moguće više ljudi. Po američkim statistikama, pet od sedam država, sponzora terorizma, poseduje programe za razvijanje oružja za masovno uništenje, što ukazuje na mogućnost nuklearnog, hemijskog i biološkog terorizma. Mnogi indikatori ukazuju na moguću upotrebu ” prljavih bombi ” od strane terorističkih grupa .