Trzisno komuniciranje putem interneta

TRŽIŠNO KOMUNICIRANJE PUTEM INTERNETA PRI PLASMANU GRAĐEVINSKIH MATERIJALA NA SRPSKOM TRŽIŠTU

Sažetak: Pod tržišnim komuniciranjem podrazumevamo razmenu informacija između aktera na tržištu, sa ciljem da se uspostave i održe dobri poslovni odnosi. Razmena informacija se može obaviti ličnim kontaktom ili posredno – putem različitih prenosnika. Upotrebom interneta u tržišnom komuniciranju, postignut je značajan kvalitativni pomak u segmentu indirektnog komuniciranja, s obzirom da se ostvaruje veoma dinamična interakcija između komunikacionih aktera, i to, pre svega, zahvaljujući potpunoj multimedijalnosti ovog savremenog masovnog medija.
Ključne reči: tržišno komuniciranje, građevinski materijali, internet, interakcija, multimedijalnost, elektronska pošta,veb-sajt

Uvodna razmatranja

I pre pojave interneta, na srpskom tržištu građevinskih materijala odvijao se aktivan proces komuniciranja između različitih učesnika. Proizvođači građevinskih materijala su kontaktirali sa dobavljačima repromaterijala i opreme, posrednicima, a vrlo često i krajnjim korisnicima svojih proizvoda. Posrednici su imali kontakte s jedne strane, sa proizvođačima različitih građevinskih materijala, a sa druge strane sa potencijalnim kupcima, prevoznicima, bankama i drugim akterima na tržištu. Dakle, nesporno je da su se svi oni, u procesu tržišnog komuniciranja, nalazili u određenoj interakciji, pri čemu su aktivno razmenjivali informacije, sa željom da uspostave dobre poslovne odnose, kako bi ostvarili što veću satisfakciju potrošača i pozitivan poslovni rezultat, rentabilno poslovanje i profit.
Međutim, pojavom interneta i njegovom širom praktičnom primenom u poslednjoj deceniji prošlog veka,
na tržištu građevinskih materijala, u segmentu komuniciranja nastale su radikalne kvalitativne promene,
koje su omogućile znatno dinamičniji, interaktivan odnos između učesnika na tržištu, bez obzira da li
su oni bili u ulozi dobavljača, posrednika ili kupca, odnosno krajnjeg korisnika. Značajnu potporu sve
intenzivnijoj upotrebi interneta, nakon ekonomskih i društvenih promena 2000. godine i donošenja Zakona o privatizaciji, dale su i mnoge strane kompanije koje su došle na srpsko tržište. Tu se pre svega misli na izuzetno snažne multinacionalne kompanije, kao što su: „Lafarge”, „Tondach”, „Xella”, „Wienerberger” i druge, koje imaju svoje fabrike širom Evrope i sveta, i koje su među prvima prihvatile sve blagodeti koje pruža nova, sofisticirana informaciona tehnologija. O koliko moćnim i ozbiljnim kompanijama se radi, ilustrovaće i sledeći podaci. „Tondach” ima svoje 34 fabrike za proizvodnju crepa u 11 država, a „Xella” poseduje proizvodne pogone u preko 30 zemalja i zapošljava oko 8.500 radnika. „Wienerberger” je osnovan 1819. godine, a sada posluje sa 229 proizvodnih pogona, koji su locirani u 26 država. Francuski „Lafarge” je osnovan daleke 1833. godine, a trenutno veoma uspešno posluje u 79 država širom sveta. Zahvaljujući ovakvim, izuzetno snažnim multinacionalnim kompanijama, mnoga svetska dostignuća, ne samo informaciona, veoma se brzo implementiraju i u našu privredu, što nema sumnje, oplemenjuje i podiže kvalitativni nivo ekonomskih, ali isto tako i društvenih odnosa unutar Republike Srbije.

 
Tržišno komuniciranje

Domaći proizvođači građevinskih materijala (cementa, crepa, opeka, keramike, stolarije…) imali su i ranije razvijenu komunikaciju sa poslovnim partnerima i potencijalnim kupcima svojih proizvoda. Uglavnom su kontaktirali sa svojim neposrednim dobavljačima, posrednicima, osiguravajućim društvima, bankama, prevoznicima i naravno kupcima, krajnjim korisnicima svojih proizvoda. Tek dolaskom stranih, snažnih multinacionalnih kompanija – koje su već imale izgrađen visoko sofisticirani tržišni nastup i potpuno definisanu strategiju komuniciranja, kao i sa sve većim prilivom mladih školovanih kadrova, marketara, počinje se intenzivno komunicirati sa širim poslovnim, kao i društvenim okruženjem. U tržišnoj privredi danas je prosto nezamisliv model tržišnog komuniciranja samo sa direktnim poslovnim partnerima, kao što su dobavljači, posrednici, kupci, jer su svi privredni subjekti, pa tako i proizvođači građevinskih materijala faktički u stalnoj interakciji i sa mnogim drugim relevantnim elementima okruženja. Pogotovo je u današnje vreme, zahvaljujući izuzetnom razvoju nauke, tehnologije i društva, okruženje poprimilo maksimalno dinamičan i složen, veoma kompleksan karakter. Naravno da nisu svi elementi i faktori iz okruženja indentičnog značaja za poslovanje kompanija, ali je evidentno da privredni subjekti u savremenim uslovima privređivanja moraju imati mnogo sofisticiraniji i aktivniji pristup, ne samo prema direktnim poslovnim partnerima, nego i prema mnogim drugim, relevantnim elementima mikro i makro okruženja, ukoliko žele uspostaviti dobru komunikaciju, kvalitetne i dugotrajne odnose (relacije) sa njima, a što će u krajnjoj instance direktno ili indirektno doprineti ostvarenju komunikacionog i ekonomskog cilja kompanije. U tom smislu veoma su ilustrativne aktivnosti „Lafarge”-a usmerene na opštinu Beočin, koje spadaju u domen odnosa s javnošću, i koje nemaju samo poslovni, nego širi društveni, ekološki i infrastrukturni karakter, što ukazuje na to da tržišno komuniciranje nema samo formalnu, poslovnu funkciju, već je njegova uloga mnogo šira i proteže se na informisanost, edukaciju, kao i na kulturno-sportske i druge društvene aktivnosti, kako u užem, tako i u širem teritorijalnom i društvenom okruženju, koje je zahvaljujući sve bržem tehnološkom I društvenom razvoju postalo veoma dinamično, sa sve većim brojem učesnika i sve kompleksnijim odnosima između njih.