Katastar nepokertnosti

Uvod

Strukturi stvarnih prava na nepokretnostima veliki deo se odnosi na zemljište kao vrstu nepokretnosti koja je često predmet pravnih odnosa, pa prema tome ima naglašen značaj za pravo i društvo uopšte. Evidentiranje stvarnih prava na zemljištu je, u istorijskom smislu, veoma dugo prisutno u pravnoj praksi, što je rezultiralo izgradnjom celog sistema u kome zemljišne knjige čine centralni deo. Postojanje zemljišnih knjiga u kojima se evidentiraju stvarna prava na zemljištu doprinosi sigurnosti i redu u oblasti prometa ovih prava. Podaci koji se odnose na zemljište i to: premer zemljišta za određenu teritoriju, bonitet i kvalitet zemljišta, nalaze se u katastru zemljišta koji se vodi u opštinama. Najvažniji element katastra je parcela, koja predstavlja deo zemljišta, približno je jednake kulture i nalazi se u svojini jednog lica. Više parcela na određenoj teritoriji čine katastarsku opštinu, koja može i ne mora da se poklapa sa teritorijom određene društvenopolitičke zajednice. .1. Pojam i značaj evidencije nepokretnosti i prava Evidenciju nepokretnosti i prava čine javnni registri (knjige) u koje se upisuju podaci o nepokretnostima i pravima na njima. Evidencija nepokretnosti treba da bude jedinstvena i međusobno usklađena funkcionalna celina svih relevantnih faktičkih podataka o nepokretnostima i pravima na njima. Moderna evidencija nepokretnosti nije jednoobrazna, već se, u zavisnosti od potreba, tradicije i opredeljenja, razlikuje i obiluje specifičnostima i različitim karakteristikama i funkijama. To je uslovilo razvoj i postojanje različitih sistema evidencije. U pravnoj teoriji se, govori o tri sistema zamljišnih registara (evidencije nepokretnosti i prava). To su: Torensov sistem; Francuski sistem transkripcije