Moguċnost primjene ishrane biljaka u tretiranju sa zaštitnim sredstvima

1. UVOD

Zemljište je najveċi i najznačajniji prirodni resurs čovječanstva. Nažalost, pretjeranim i neodgovornim korištenjem ovog resursa, dolazi do snižavanja njegove produktivnosti i degradacije. U procesu degradacije zemljišta promjene teku postepeno i neprimijetno, barem u životu jedne ljudske generacije, što smanjuje potrebnu pažnju i odlaže pravovremeno preduzimanje mjera za zaustavljanje destruktivnih procesa. Zbog toga briga o zemljišnim resursima, njegovim prirodnim bogastvima i biološkoj raznovrsnosti sve više zaokuplja širi krug populacije, a ne samo one koji se bave poljoprivredom te sve više postaje odgovornost cjelokupne ljudske zajednice.
Danas je ishrana bilja u širem smislu dio fiziologije bilja jer izučava ishranu poljoprivrednih biljnih vrsta na poljoprivrednim i prirodnim staništima u odnosu na visinu i kvalitet prinosa. Pored fizioloških procesa i funkcija hemijskih elemenata u živoj materiji, istražuju se i svi procesi fizičke, hemijske, fiziološke i biohemijske prirode, koji u interakciji zemljišta i biljke utiču na usvajanje hranjivih materija, njihovo premiještanje i raspodjelu u biljci, rast, razvoj i stvaranje organske materije-prinosa.
Šesnaest hemijskih elemenata je označeno kao važnih za rast i razvoj biljaka. Oni su podijeljeni u dvije grupe: mineralni elementi koji se nalaze u zemljištu, rastvaraju se u vodi i apsorbuju korjenom biljke i elementi (C, O, H) koji se dobijaju iz vode i ugljendioksida.
Prihrana osigurava poljoprivrednim usjevima ishranu biogenim elementima, kojih u zemljištu nema dovoljno za postizanje visokih i stabilnih prinosa. Utvrđeno je da se prinosi usjeva većine biljaka povećavaju linearno sa količinom đubriva koja se apsorbuje.

2. GNOJIDBA RATARSKIH KULTURA
2.1. UPOTREBA STARTNIH GNOJIVA

Za postizanje visokih i stabilnih prinosa, svakako je potrebno provoditi kvalitetnu gnojidbu ratarskih kultura (slika 1). U pripremi zemljišta za sjetvu koriste se gnojiva sa naglaskom na fosfor i kalijum, uz manju količinu azota.
Iako su potrebe za fosforom relativno male u odnosu na druge elemente (Tab. 1), važnost fosfora nije zanemariva. Kada govorimo o fiziološkoj ulozi fosfora, posebno se ističe važnost fosofra u molekulama ADP i ATP, koji su izvori energije za sve fiziološke procese u biljci.