Savremeni politicki sistemi

1.Ciljevi i metode predmeta Savremeni politički sistemi
•    Među brojnim disciplinama političkih nauka posebno mesto zauzimaju Komparativni politički sistemi.

•    Ova oblast političkih nauka poznata je još i pod nazivima: Uporedni politički sistemi, Les systemes politiques compares (fr.), Comparative Politics (engl.) i dr).
•    Izučavanje političkih sistema pobuđivalo je oduvek veliko interesovanje kako naučnika i istraživača , tako i šire javnosti.
•
•    Šezdesetih godina XX veka sve značajnije visokoobrazovne institucije u Evropi i svetu uvele su izučavanje discipline savremeni, odnosno komparativni politički sistemi (ili srodnih naziva) u programe svojih osnovnih i poslediplomskih studija.
•    Od toga vremena pa sve do današnjih dana, disciplina savremeni politički sistemi zastupljena je na svim fakultetima društvenih i političkih nauka razvijenog sveta: ENA, Berkli, Stenford, Oksford, London School of Economics i dr.
•
•    U našoj zemlji prve korake ka naučnom i teorijskom izučavanju Uporednih političkih sistema učinila je u Beogradu 1962. g. Visoka škola političkih nauka – od 1968. g. Fakultet političkih nauka.

2. Teškoće u proučavanju politike i političkog sistema
Izučavanje dinamične i žive naučne discipline kao što su komparativni politički sistemi, iziskuje stalnu budnost istraživača nad savremenim zbivanjima u društvenoj i političkoj praksi. Posao današnjeg istraživača je mnogo obimniji i ozbiljniji. Poređenja radi, u Aristotelovo vreme, pre više od 20 vekova, kada je on izvršio prvu klasifikaciju različitih državnih uređenja, postojalo je oko 158 ustava u to vreme poznatih helenskih i drugih državica, a današnji istraživač ima pred sobom 201 nezavisnu državu od kojih su 195 punopravne članice UN, a i taj broj se iz dana u dan povećava.
Ipak, savremenom istraživaču su na raspolaganju neuporedivo bolja tehnološka i informatička sredstva za analizu, kao i bogato naučno i političko iskustvo prethodnika.
I pored svega toga, ostaje aktuelno pitanje valjanosti i postojanosti dosadašnjih kriterijuma i vrsta klasifikacije, jer praksa i stvarnost često ne podležu krutim standardima, a većina političkih sistema predstavlja originalne mešavine više poznatih tipova političkih sistema.
Takođe, postoje i određena ideološka ograničenja u izučavanju političkih sistema, mada se smatra da je savremeno izučavanje KPS oslobođeno ideoloških balasta, pod čime se pre svega podrazumeva marksističko-dogmatski metod karakterističan za bivše komunističke zemlje. Veoma važna karakteristika savremenog izučavanja KPS je i reznovrsnost pristupa i metoda. Autori se suočavaju sa ogromnim problemom svrstavanja svih političkih sistema u svetu u određeni broj kategorija, zbog velikog broja kriterijuma po kojima se klasifikacije vrše kao što su organizacija vlasti, modeli političkog uređenja ili međusobni odnos oblika vlasti.