Zoogeografija i položaj faune na zemlji i njihovo rasprostranjivanje

Zoogeografija i položaj faune na zemlji i njihovo rasprostranjivanje

UVOD

Zoogeografija proucava geografsko rasprostiranje zivotinja koje su ranije naseljavale odredjenu geografsku oblast,a i danas su prisutne na istom podrucju.Najsrodnija sa zoogeografijom ie fitogeografija.ove dve nauke se smatraju dijelovima-biogeografije. Znacaj geologije,tj. Paleogeografije i paleontologije za zoogeografiju je veoma bitan,jer je geografsko rasprostiranje kako dasnasnjih tako i fosilnih zivotinja objasnjeno nekadasnjimvezama izmedju kontinenata i mora,kao i karakteristikama klime proslih epoha.Znatno je slozeniji odnos zoogeografije sa ekologijom i sistematikom –naukama koje su doprinijele njenom razvicu.Ekologiju interesuje reakcije organizama na komplekse faktora kao i promjena intenziteta pojedinih faktora pod dejstvom zivih organizama.Zoogeografiju interesuje odkuda(iz koje oblasti) i u kom geoloskom(istoriskom)vremenu se raselila odredjena vrsta koja zauzima jedan areal,u koje vreme i gdje je nastalo osnovno jezgro faune date oblasti.U okviru odrzavanja zivotinjskih vrsta moraju postojati odredjeni uslovi u datoj zoogeografskoj oblasti koji ce uticati na njihovo rasprostiranje. Danasnji zivot na zemlji mozemo podjeliti na zivi svijet kopna i zivi svijet mora.Bez obzira u kojoj se sredini nalazi, organizam mora imati sve potrebne resurse za opstanak.Zahvaljujuci raznolikosti ekoloskih faktora i njihovog dejstva,zivot na zemlji je ogranicen na podrucja do 6000metara nadmorske visine i oko 10000metara dubine.Izmedju tih granicnih vrednosti zivot se javlja u svoj svojoj raznolikosti.
Uporedjujuci zivotinjska naselja pojedinih kopnenih rejona i ujedinujuci ih na osnovu faunistickih slicnosti,moguce je podjeliti cijelo kopno na zemlji na niz glavnih zoogeografskih oblasti.Nemoguce je izvrsiti podjelu na oblasti koje bi bile podjednako pogodne za sve grupe zivotinja  iz razloga sto:
-su razlicite sistematske  grupe zivotinjskog carstva vezane za razlicite sredine.Npr.,vodozemci su u svom rasprostranjenju vezani za slatke vode,a gmizavci su dobro zastupljeni u pustinjskim oblastima.Njihove oblasti rasprostranjenja se ne mogu poklapati.Ipak ovi problemi nisu bitni za podelu glavnih zoogeografskih oblasti jer na velikim teritorijama imamo i slatke vode  i susne oblasti,kao i sume i planine.
-Drugo,razliciti nacini raseljavanja svojstveni su razlicitim sistemskim grupama,npr.,ptice i slijepi misevi, sjedne strane i kopneni sisari sa druge.
-Trece, razlicite sistemske grupe imaju razlicitu geolosku starost i vrijeme“cvijetanja“,pa su se prema tome razvile u razlicito vrijeme,kada su granice kontinenata i raspored predjela bili znatno drugaciji.

Prema tome zoogeografske oblasti kopna,ne mogu biti istovremeno pogodne za sve grupe zivotinjskog carstva.Treba imati u vidu da zoogeografske granice mogu biti povucene strogo linijski samo u onim slucajevima kada su one ostajale stalne u toku dugog geoloskog vremena,a sada dijele dva ostro odvojena predjela.Npr.,Himalaji  predstavljaju jednu od najostrijih granica u razdvajanju faune jednog kontinenta.Ovo se objasnjava ne samo staroscu ove granice, nego i time sto se predjeo centralno-azijske visije sa njenom surovom klimom ostro razlikuje od predjela vlazne i zarke indijske nizije.Na teritorijama gdje nema takvih granica jedna fauna postepeno prelazi u drugu.