Obligacije

Osnovna načela
Član 1 Obligacioni odnosi
Ovim zakonom uređuju se pravni odnosi između dvije određene strane na osnovu kojih je jedna strana (povjerilac) ovlaštena da zahtijeva od druge strane (dužnik) određeno davanje, činjenje ili uzdržavanje od nečega što bi inače imala pravo da čini, a druga strana je dužna da to ispuni.
Član 2 Shodna primjena zakona
Na odnose za koje ovaj zakon ne sadrži nikakav propis shodno se primjenjuju propisi dati za pravno slične odnose, a u nedostatku takvih propisa mjerodavna su načela koja proizilaze iz
osnova pravnog poretka i dobrih običaja.
Član 3 Osnovna pravila tereta dokazivanja
(1) Ako zakon ne određuje drugačije, postojanje neke činjenice mora dokazati onaj ko iz nje izvodi pravo, odnosno prestanak ili promjenu prava.
(2) Činjenice koje sprečavaju nastanak ili ostvarenje nekog prava mora dokazati onaj ko se na  njih poziva.
(3) Tumačenjem pravnih normi utvrđuje se koja činjenica spada u pretpostavke za zasnivanje ili sprečavanje prava.

Član 4 Osnovi nastanka
Obligacioni odnosi nastaju iz ugovora, prouzrokovanja štete, sticanja bez osnova, poslovodstva  bez naloga, jednostrane izjave volje i drugih zakonom utvrđenih činjenica.
Član 5 Strane u obligacionim odnosima
(1) Strane u obligacionim odnosima mogu biti fizička i pravna lica.
(2) Strane u obligacionim odnosima su ravnopravne.

Član 6 Savjesnost i poštenje
(1) U zasnivanju obligacionih odnosa i ostvarivanju prava i obaveza iz tih odnosa strane su dužne da se pridržavaju načela savjesnosti i poštenja.
(2) Strane ne mogu ovu dužnost isključiti ili ograničiti.