Staro i novo javno zdravlje,učesnici u sprovođenju javnog zdravlja

Samim svojim postankom i razvojem u svjesno biće,čovjek je uvidjeo značaj njegovog zdravlja kao bitan faktor njegovog opstanka.Razvojem prvobitne zajednice pa nadalje,zdravlje pojedinca nije bila samo njegova briga,već postaje i okupacija te zajednice.Tokom vijekova ,razvojem društva razvija se i briga o zdravlju pojedinca,pojava sada zvane tradicionalne medicine,ali i brige o zajedničkom zdravlju pa tako imamo prve zabilježene pokušaje imunizacije protiv variole vere u drevnoj Kini.
U zapadnoj civilizaciji razvojem hrišćanstva,brigu o zdravlju ali i o bolesnima,preuzima crkva,pa se u okviru manastira otvaraju prve bolnice.Svijest o značaju higijene u srijednjem vijeku je bila niska,pa su uslovi u bolnicama bili nepovoljni,bez većih rezultata u liječenju bolesnih.
Od 14. do 16. vijeka razvojem humanizma,kada je čovjek a time i njegovo zdravlje dospjeo u centar pažnje učenih ljudi,među njima i ljekara,razvija se polako i zdravstvena briga čovjeka i zajednice.Tu brigu preuzimaju školovani ljekari,a ne monasi i kaluđeri ponekad opterećeni crkvenim ograničenjima i dogmama.