Kinantropoloska analiza skokova u vodu

1.0 U V O D
Skokovi u vodu spadaju među pet samostalnih vodenih sportova (plivanje, daljinsko plivanje, vaterpolo i umetničko plivanje). To je takmičarski sport u kojem je cilj skakača da što efektnije, uz upotrebu raznih akrobatskih i gimnastičkih elemenata tokom skoka, skoči u vodu sa određenog i uzdignutog mjesta. Skokovi u vodu su standardni olimpijski sport od 1908. godine.
Postoje dve osnovne discipline skokova u vodu, a to su:
1. skokovi sa odskočne daske i
2. skokovi sa platforme.
Skokovi sa odskočne daske izvode se sa elastične daske koja prilikom odraza daje dodatni impuls skakaču čime se postiže visočiji i energičniji skok. Ovakvi skokovi se izvode sa visine od 1 metar ili 3 metra od površine vode. Platforma predstavlja najčešće betonsko ili drveno odskočište na visini od 5 metara do 10 metara od vodene površine.
Standardne takmičarske discipline u skokovima u vodu su:
1. skokovi u vodu sa 1 metra visine,
2. skokovi u vodu sa 3 metra visine i
3. skokovi sa platforme sa visine od 5 do 10 metara.
Takmičenje se izvodi na strogo propisanim skakalištima na kojima mora biti osim odgovarajućeg tornja i bazen propisanih dimenzija sa propisanim dubinama. Dubina bazena za skokove sa visine od 3 metra je 3,5 metara, za skokove sa visine od 5 metara je 4,5 metara i za skokove sa visine od 10 metara je 5 metara.
Takmičenje se izvodi i u muškoj i u ženskoj konkurenciji, a od OI u Sidneju 2000. godine uvedena je i disciplina sinhronizovanih skokova gde dva takmičara iz iste ekipe istovremeno izvode identičan skok, a pri ocenjivanju skoka pored izvedenih elemenata i kvaliteta izvođenja ocenjuje i sinhronizovanost skokova oba takmičara.
Takmičari izvode unapred dogovoren broj skokova. Kod muškaraca je to između 6 i 11, a kod devojaka između 5 i 10 skokova. Skakač unapred prijavljuje vrstu skoka koji izvodi jer svaki skok ima određen faktor težine. Taj faktor se određuje na osnovu broja elemenata koje skok sadrži i na osnovu težine skoka (početnog stava, broj okreta i vijaka, način ulaska u vodu). Skokove ocenjuje sedam sudija i to na sledeći način: za svaku fazu skoka sudije imaju po tri boda (odraz, let i ulazak u vodu) i još jedan dodatni bod za ukupan utisak i korekciju. Svaki skok se ocenjuje ocenama od 0 do 10 bodova na pola boda, i to:
1. ne izveden skok se ocenjuje sa 0 bodova,
2. nedovoljan skok se ocenjuje od 0,5 do 2 boda,
3. dovoljan skok se ocenjuje sa 2,5 do 4,5 bodova,
4. dobar skok se ocenjuje sa 5 do 6 bodova,
5. vrlo dobar skok se ocenjuje sa 6,5 do 8 bodova i
6. savršeno uspeo skok se ocenjuje sa 8,5 do 10 bodova .
Tada se taj zbir bodova množi sa faktorom težine skoka koji nosi od 1,1 do 2,9 bodova. Rezultati za sve skokove se sabiraju i pobednik je onaj takmičar koji ima najveći konačan zbir.
Postoji šest grupa skokova u vodu. To su:
1. skokovi unazad,
2. skokovi unapred,
3. uzvratni skokovi,
4. povratni skokovi,
5. skokovi u vijcima i
6. skokovi iz stava o šakama.
Voda u bazenima mora biti prokuvana zbog manjeg sudara i što boljeg ulaska u vodu. Takmičari su svo vreme takmičenja u vodi, u posebnim bazenima do momenta kada treba da nastupe, radi što bolje adaptacije organizma na temperaturu vode u takmičarskom bazenu. Temperatura vode u bazenu je 36 do 38 stepeni.