Predajnici i prijemnici optičkog zračenja u optičkim komunikacionim sistemima

Svetlosni izvori su viđeni kao aktivne komponente u optičkim komunikacionim sistemima.Osnovna funkcija je konverzija električne energije u optičku energiju.Postoje tri tipa svetlosnih izvora:
-široko-pojasni izvori sa kontinualnim spektrom (lampe)
-monohromatski,nekoherentni svetlosni izvori- LED
-monohromatski,koherentni izvori- laseri.

Ranije (1965-1970), glavni svetlosni izvor je bio He-Ne gasni laser sa visokom izlaznom snagom za kompenzaciju visokog slabljenja ranijih optičkih vlakana. Danas, sa velikim smanjenjem slabljenja razvoj poluprovodničke tehnologije nas je doveo do drugih svetlosnih izvora (laser i LED). Zahtevi sa svetlosnim izvorima za optičke komunikacije u telekom i informatičkim mrežama su potpuno doveli do upotrebe LED i laser-a. Ovi zahtevi su:
-veličina i fizički dizajn bi trebali da budu sposobni za prenos svetlosti kroz optičko vlakno;
-emitovana svetlost mora imati talasnu dužinu koja odgovara najnižem slabljenju i disperziji vlakna. Dalje, talasna dužina svetlosti mora odgovarati maksimalnoj osetljivosti detktora;
-dioda mora omogućiti modulaciju preko šireg opsega talasnih dužina, opsega od govornih frekvencija do desetina GHz;
-diode moraju preneti glavni deo emitovane snage vlaknu tako da uprkos gubitcima u vlaknu, konektorima, splajsevima itd. dovoljna snaga dođe do detektora na drugom kraju sistema;
-diode moraju da imaju konstantnu optičku izlaznu snagu,nezavisnu od temperature ambijenta;