Zakon o planiranju

Zakon o planiranju

Novi zakon o planiranju i izgradnji kao pokušaj privlačenja stranih investicija u Republiku Srbiju Krajem avgusta 2009. godine Narodna Skupština Republike Srbije usvojila je novi Zakon o planiranju i izgradnji. Nova zakonska rešenja ukazuju na činjenicu da su političke strukture u Republici Srbiji rešene da stvore povoljniju atmosferu za pre svega strane (ali i domade) investitore u domenu greenfield investicija.
Imajudi u vidu činjenicu da je priliv stranih direktnih investicija u Republici Srbiji u 2009. godine opao za 34 % u odnosu na isti period u prethodnoj godini, što je u velikoj meri posledica Svetske ekonomske krize, jasno je da je osnovni cilj i svrha novog zakona održavanje konkurentnosti Srbije u sferi privlačenja investicija u odnosu na druge zemlje u razvoju, a naročito na zemlje u regionu.
Donošenje novog Zakona o planiranju i izgradnji, pored svog osnovnog cilja, pružio je priliku da se zakonski reše i drugi problemi koji su usko vezani za oblast koja je u Srbiji regulisana Zakonom o planiranju i izgradnji, a naročito probleme restitucije, prava na zemljištu i legalizacija bespravno izgrađenih objekata.
Osnovni problemi sa kojima su se investitori u prethodnom periodu suočavali u prethodom periodu bili su neregulisani imovinsko-pravni odnosi na zemljištu, sporost državne administracije prilikom izdavanja dokumenata potrebnih za izgradnju i sporost državne administracije prilikom donošenja opštih akata (planova) koji su preduslov za izgradnju.Promene u oblasti donošenja planskih akataNovi Zakon zadržao je princip da se građenju objekata može pristupiti u slučaju da je lokacija na kojoj se gradi objekat obuhvadena odgovarajudim planskim dokumentom. Isto tako novim Zakonom je donošenje, odnosno usvajanje najvedeg broja odgovarajudih planskih dokumenata ostalo je u nadležnosti organa lokalne samouprave i to skupštine lokalnog organa samouprave. Činjenica da je usvajanje neophodne planske dokumentacije ostalo u nadležnosti skupština jedinica lokalne samouprave znači da donošenje odgovarajudih planova i dalje podleže političkim uticajima, što značajno može usporiti donošenje neophodnog plana kao što je i do sada bio slučaj.U toku važenja prethodnog zakona, činjenica da ne postoji planski dokument za lokaciju koja je pogodna za određenog potencijalnog investitora, značajno je uticala na odluku potencijalnog investitora da uđe u određeni investicioni projekat. Naime, nepostojanje planskog akta, koji treba da donese skupština lokalne samouprave, značilo je da potencijalni investitor ne može očekivati da de se u razumnom roku ispuniti preduslovi za početak izgradnje