Komunikologija

PREDMET KOMUNIKOLOGIJE

Komunikologija je nauka koja ima za predmet fenomen komunikacije. U okviru nje se proučavaju najraznovrsniji oblici opštenja među živim bićima. Suština komunikacije sadržana je u opštenju, tj. saopštavanju određenog sadržaja. Po mišljenju nekih autora komunikologija teorijski tematizuje sledeće aspekte (probleme) komunikacija:

• Jezik i sistemi simbola –
• Govorno komuniciranje
• Interpersonalno komuniciranje u malim grupama –
• Masovno komuniciranje –
• Organizacijsko komuniciranje –

Neki autori teorije i pristupe izuavanju komunikacije dijele na:

1. strukturalne i funkcionalističke

2. kognitivne i bihejviorističke

3. interakcionalističke

4. interpretativne

5. kritičke

Srednjevjekovna retorika

U srednjem vijeku retorika se svodi na propovjed. U vreme ranog hrišćanstva u propovjedima je korišten običan govor jer se crkva obraćala običnom narodu. Već od XI vijeka retorika je dobila privilegovani status u okviru hrišćanske crkve. Od početka XI vijeka razvile su se 3 osnovne vrste retorike: vještina propovjedi (ars praedicandi), retorika stihova (ars poetriae) i pravnička retorika.

Renesansa predstavlja vraćanje antičkim uzorima – književnosti, umjetnosti, filozofiji i retorici. Retorika stiče veoma važno mesto u sistemu obrazovanja postajući u okviru univerziteta komplementarna filozofiji. Humanizam kao književno – filozofski pravac, fokusira čovjeka u centar svog interesovanja. Preovlađujući retorički ideal u doba humanizma bio je ELEGANTIA , pod kojim se podrazumjevao duhom bogat i jasan stil izražavanja.

1. Engleski empirizam?

Empirizam je filozofski pravac koji u svojoj osnovnoj postavci izlaže tezu po kojoj je iskustvo osnovni izvor saznanja. U razumu nema nikakvih urođenih i unaprijed datih ideja. Predstavnici empirizma – Bekon, Hobs, Lok, Barkli, Hjum. Frensis Bekon, u svom čuvenom djelu “Novi organon”, iznosi tezu – da bi se došlo do istinskog znanja, čovjek mora da se liši duboko ukorenjenih predrasuda. Oslanjajući se na izvorno značenje reči idol (slika,utvara), Bekon je u idolima prepoznao tzv. lažne pojmove koji predstavljaju prepreku dosezanju istine i pravog znanja. Po njegovom mišljenju, postoje 4 vrste predrasuda – idola koji učestvuju u procesu ljudskog saznanja a istovremeno ga i ometaju.