Primenjena biomehanika u sportu

Biomehanika je prešla izuzetno dug vlastiti razvojni put dok konačno nije postala samostalna naučna disciplina. Teškoće koje su u najvećoj mjeri otežavale razvoj biomehanike kao samostalne nauke imale su objektivne uzroke u velikoj složenosti problema kojim se ona bavila, a to je kretanje čovječijeg tijela. Kako je taj problem postajao sve aktuelniji za izučavanje, u smislu pravilnog razvoja organizma i sticanje određenih navika kretanja i poboljšanje psihomotoričkih sposobnosti, biomehanika se izdvaja kao posebna naučna disciplina i nalazi svoje mjesto u okviru fizičke kulture. 4 Prvi podaci počinju od Galena (131 – 201), poznatog gladijatorskog ljekara, koji je utvrdio da se impulsi, koji potiču iz mozga, živcima prenose na mišiće, koji se zbog toga skraćuju (grče), što prouzrokuje kretanje. U srednjem vijeku dolazi do zastoja u razvoju anatomije i drugih nauka, zbog poznatog odnosa crkve prema prirodnim naukama. Leonardo da Vinči (1452 – 1519), veliki naučnik i umjetnik, potajno se interesovao za čovječiji aparat za kretanje i mogućnosti da i čovjek može da poleti.Njegovu studiju o anatomiji čovjeka ovjekovječili su brojni crtži ostali do danas a posebno onaj na kojem je prikazan veliki grudni mišić koji bi trebao da pokreće vještački konstruisana krila. 5 Boreli (1679), italijanski ljekar i matematičar objavio je prvo pisano djelo sa biomehaničkim sadržajem pod nazivom „De Motu Animalum“ (o kretanju životinja). On po prvi put teži da odredi težište čovječijeg tijela primjenom zakona o ravnoteži na poluzi. U drugoj polovini 19.vijeka francuski ljekari Marey i Demeni, uvode nove metode u istraživanju kretanja istražujući tehniku brzog marša na kolonijalnim trupama.