Regrutovanje i selekcija, ljudski resursi

1. UVOD

Zadatak dobrog menadžera svake organizacije jeste da na pravi način doprinese maksimalnom iskorištenju resursa u cilju ostvarivanja interesa i ciljeva organizacije.
Najvažniji resurs je čovjek. Organizacija zadovoljava svoje potrebe za ljudskim potencijalima na dva načina: zapošljavanjem novih radnika i razvojem potencijala postojećih.
Popunjavanje radnih mjesta je složen proces i počinje procesom,koji se obično naziva regrutovanje (privlačenje) ljudskih resursa.
Nastavak procesa regrutovanja je proces selekcije koji treba da bude sinhronizovan sa drugim aktivnostima menadžmenta ljudskih resursa.
~ 3 ~

2. REGRUTOVANJE KANDIDATA ZA ZAPOSLENJE

Utvrdjivanje potreba za osobljem predstavlja plansku aktivnost u kojoj menadžer treba znati koji se poslovi moraju obaviti da bi se ostvarili ciljevi organizacije,koje su vještine i sposobnosti potrebne za obavljanje tih poslova i koliko je ljudi potrebno za obavljanje tih poslova?
Proces popunjavanja radnih mjesta počinje regrutovanjem.To je proces identifikacije i privlačenja kandidata čije sposobnosti,vještine i lične osobine zadovoljavaju zahtjeve trenutno upražnjenih radnih mjesta ili budućih poslova.
Regrutovanje sadrži ispitivanje i sagledavanje zahtjeva poslova na upražnjenim radnim mjestima, traženje i razmatranje izvora regrutovanja pogodnih kandidata,privlačenje i podsticanje za prijavljivanje na ponudjena radna mjesta i kontaktiranje sa ovim kandidatima.Regrutovanje kao funkcija ne može da se posmatra izolovano,nego u kontekstu drugih funkcija.
Osnovni cilj je da se privuče dovoljan broj kvalitetnih kandidata da bi se mogli izabrati najbolji.

2.1. Izvori regrutovanja

U popunjavanju radnih mjesta imamo dva ključna izvora: interni i eksterni.
Interni ili unutrašnji izvori odnose se na postojeće potencijale u organizaciji koji mogu da se bolje iskoriste drugačijim rasporedom ili dodatnom obukom.Prilikom popunjavanja upražnjenog radnog mjesta preduzeća se obično orijentišu primarno na unutrašnje potencijale,koje pomoću premještanja,obuke ili stručnog usavršavanja dovode do nivoa zahtjeva radnih mjesta koje treba popuniti.Time se stvara upražnjen prostor na nižim radnim mjestima za regrutovanje iz eksternih izvora.

Prednosti popunjavanja radnih mjesta iz internih izvora su višestruke:
 Veća pouzdanost u procjeni,
 Poznavanje njihovih sposobnosti i motivaciono dejstvo ponudjene šanse za unapredjenje,
 Kandidat dobro poznaje organizaciju i način rada u njoj,
 Razvoj potencijala zaposlenih pružanjem mogućnosti da savladaju vještine potrebne i na drugim poslovima,
 Brzina i niži troškovi regrutovanja i selekcija,
 Osjećaj pripadnosti i brige organizacije o dobrim radnicima.

Unutrašnji izvori pored prednosti imaju i odredjene nedostatke: zatvaranje za unos svježih ideja u organizaciju i jačanje konkurencije izmedju zaposlenih, odstupanje organizacije od postavljenih kriterijuma i prilagodjavanje istih postojećem kandidatu,zatim organizacija gubi priliku da provjeri svoj rejting na tržištu rada.