Izvori prava EU

Evropska unije je regionalna integracija, i subjekt međunarodnog javnog prava, koaj ima sopstvene organe preko kojih izražava svoju volju i u granicama definisanim Ugovorom o osnivanju EU, Ugovorom o funkcionisanju EU i Ugovor o EURATOM-u (Osnivački ugovori), usvaja pravna pravila koja neposredno obavezuju države članice. Takođe, u zavisnosti od vrste izvora prava Evropske unije, akti organia EU stvaraju posredno (preko nacionalnih propisa) ili neposredno (putem neposredne primene EU propisa) prava i obaveze i fizička lica.
Pod izratom pravo EU se podrazumeva ukupnost svih propisa EU, sudska praksa i opšta pravna načela. Propisi EU se dele na primarno i sekundarno zakonodavstvo, međunarodne ugovore i pravne propise i akte koji se usvajaju na osnovu njih. Primarno zakonodavstvo čine Osnivački ugovori, uključujući sve pripadajuće protokole, priloge i deklaracije, ugovori kojim se menjaju Osnivački ugovori, kao i ugovori o pristupanju pojedinačne države članice sa svim pripadajućim protokolima, prilozima i deklaracijama.
Sekundarno zakonodavstvo podrazumeva propise i druge akte koje usvajaju organi EU u skladu sa ovlašćenima prenetim primarnim zakonodavstvom. Pre svega su direktive, uredbe i odluke koje se usvajaju na osnovu ovlašćenja iz Ugovora o funkcionisanju EU, i odlike i okvirene odluke koje se usvajaju na osnovu Ugovora o osnivanju EU. Pod međunarodnim ugovorima kao propisima EU podrazumevaju se ugovori koji obavezuju EU i njene države članice, ili ugovore koje država članica zaključuje sa drugim državama kako bi sprovela obaveze koje proizilaze iz primarnog zakonodavstva. Sudska praksa se odnosi na odluke Suda pravde EU i Suda prve istance koji su kao sudska vlast nadležni za tumačenjeprava EU.