Koreni stvaranja Evropske unije

UVOD

Hijerarhijski gledano, pravo EU uobičajeno se deli na primarno i sekundarno. Primarno pravo u pravnom sistemu EU je najvišeg ranga, a sve ostale pravne norme temelje se i podređene su normama primarnog prava.

Primarno pravo čine osnivački ugovori. Tu su uključeni i svi dodaci, protokoli, konvencije i izjave uz pojedine ugovore.

Sekundarno pravo čine pravni akti institucija EU i međunarodni sporazumi kojima se uređuju međusobni odnosi EU i drugih međunarodnih organizacija ili trećih država.

U izvore prava EU trebalo bi ubrojiti i sudsku praksu Evropskog suda.

Ukupnost pravnih propisa Evropske unije zbirno se se naziva acquis communautaire (pravna tekovina EU), a podeljen je na 35 poglavlja za potrebe pregovora o pristupanju (u pregovorima za peto proširenje EU bio je podeljen na 31 poglavlje).

Kada se govori o ugovorima o osnivanju (osnivački ugovori) misli se na sve međunarodne ugovore kojima su osnovane Evropske zajednice i Evropska unija i na kojima se temelje njihova ovlašćenja. Tim pojmom obuhvaćeni su i sporazumi, odnosno ugovori kojma se menjaju i/ili dopunjuju osnivački ugovori. Tu spadaju još i svi ugovori o pristupanju.

Iako se o ugovorima govori u množini, formalnopravno postoji samo jedan Ugovor – Ugovor o Evropskoj uniji (poznatiji kao Ugovor iz Mastrihta), čiji su sastavni delovi Ugovor o Evropskoj zajednici i Ugovor o Evropskoj zajednici za atomsku energiju (tzv. Rimski ugovori) kao i odredbe kojima se regulišu nadležnosti iz drugog i trećeg stuba EU.

Tema ovog seminarskog rada je predstavljanje (pra) početaka i iniciative za stvaranje Evropske unije.