Pojam i predmet građevinskog prava

Građansko pravo je porodica pravnih grana koje regulišu imovinske i neimovinske odnose povodom stvari, činidbi, ljudskih radnji i tvorevina uma na osnovu načela autonomije volje, prenosivosti prava i obaveza, pravne jednakosti, zaštite na privatni zahtjev i imovinske sankcije. Sveukupno, razlikuju se: UVOD U GRAĐANSKO PRAVO, OPŠTI DIO GRAĐANSKOG PRAVA I POSEBNI DIJELOVI (obligaciono, stvarno, porodično, nasljedno, intelektualno, radno, lično, trgovinsko).
Termin građansko pravo potiče iz rimskog prava i već dvije hiljade godina se koristi za označavanje one grane prava koja reguliše imovinske odnose između pojedinaca u društvu koje ima robno-novčani karakter. Ali nije uvijek bilo tako. U Rimu se ova grana prava označavala kao „privatno pravo“, dok se naziv „građansko“ (nasuprot „univerzalnom pravu”) koristi da označi pravo (čitav pravni sistem) koji je bio dostupan samo rimskim građanima. Kada je, 212. godine, imperator Karakala, po pravima, izjednačio sve podanike Carstva, naziv „građansko“ je postao obesmišljen, jer su sada svi postali ravnopravni ravnopravni. Kasnije su ovaj naziv prihvatili prvi moderni građanski zakonici, pa je i naziv ostao takav do dana današnjeg. Sinonimi za „građansko pravo“ su: „buržoasko“, „imovinsko“, „privatno“, „civilno“, pravo.