Dokazno pravo u krivičnom postupku

Dokazno pravo u krivičnom postupku

Činjenice i činjenično stanje u krivičnom postupku
1.    O pojmu činjenice i činjeničnog stanja u krivičnom postupku
•    U krivičnom se postupku, kao i u svakom drugom sudskom postupku nastoji utvrditi stanovite činjenice. Prema krivičnoprocesnoj teoriji za ovaj postupak specifične činjenice koje se moraju utvrditi su one koje će nam dati odgovore na slijedeća pitanja:
•    1. Da li je u konkretnom slučaju izvršeno krivično djelo?
•    2. Da li je osoba prema kojoj je upravljen krivičnopravni zahtjev izvršila krivično djelo?
•    3. Da li je kriva ili nije kriva za djelo koje joj se stavlja na teret?
•    4. Da li se u smislu materijalnog krivičnog prava mogu primijeniti krivičnopravne sankcije.

•    U smislu krivičnog procesnog prava i krivičnog postupka činjenica se određuje kao pojava u stvarnosti, u kojoj se sastoje uvjeti primjene krivičnog materijalnog prava za primjenu krivične sankcije u konkretnom slučaju i uvjeti procesnog prava za vođenje krivičnog postupka i vršenje procesnih radnji.

•    Pod pojmom činjeničnog stanja razumijeva se kompleks, ili skup određenih činjenica koje se moraju utvrditi u krivičnom postupku, a za donošenje pravilne odluke, odnosno skup činjenica na kojima se neposredno temelji primjena materijalnog ili formalnog krivičnog zakona u određenom krivičnom predmetu.[3]

2. Vrste činjenica koje se utvrđuju u krivičnom postupku:
1.    Materijalnopravno relevantne činjenice (činjenice na koje materijalno krivično pravo nadovezuje određenu pravnu posljedicu ;
2.    Procesnopravno relevantne činjenice (to su sve činjenice na koje se neposredno nadovezuje primjena kakve norme krivičnog procesnog prava );
3.     Indicije (Kako se naglašava[4] riječ je o činjenicama koje su utvrđene sa sigurnošću ili/i okolnostima koje neizravno ukazuju na postojanje određenog krivičnog djela i bližu ili dalju vezu između tog djela i neke osobe kao počinitelja, odnosno saučesnike, žrtvu i sl
4.    Pomoćne činjenice (činjenice koje se u krivičnom utvrđuju radi provjeravanja vjerodostojnosti izvora saznanja o pravno relevatnim činjenicama ili indicijima.[5]