Istorijski razvoj privatne bezbednosti u SAD-u

Bezbjednost je u osnovi negativan cilj – odsustvo opasnosti za opstanak ljudi i države. Za njeno ostavrivanje, tokom vremena, nisu se menjali samo instrumenti moći nego i doktrine i strategije koje povezuju sredstva sa ciljevima. Na račun bezbednosti kao cilja i vojne sile kao dominantnog instrumenta kojim se ona ostvarivala, današnji svijet se orijentiše prema principima rastuće međuzavisnosti i povećane uloge drugih sredstava i instrumenata, kao što su komunikacije, organizacione i institucionalne sposobnosti, privatni kontakti, veze i sl. U perspektivi socijalnog razvoja stvara se nova paradigma privatne bezbjednosti čija globalna agenda dobija klasični značaj. On se bazira na opštim sociopsihološkim potrebama i posebnim interesima građanina kao pojedinca i njegovih ličnih i korporativnih udruženja.

Današnje svijetske sile nude svijetu jednu sasvim specifičnu modernost. Ona nije ni zapadna, ni liberalna, a vremenska distanca je mala da bi se u njoj mogao prognozirati adekvatan model i bezbjednost. Ono što se može smatrati izvjesnim jeste socijalna nužnost za angažovanje velikih intelektualnih napora za shvatanje divergentnih procesa, stanja i tendencija i za funkcionalnu participaciju u preoblikovanju modela bezbjednosti u velikoj smijeni epoha i vrednosnih sistema. U protivnom, građanima prijeti ropstvo u prevaldanim obrascima i položaj žrtve u društvu sa teorijski nerazjašnjenim i pravno neuređenim sektorima bezbjednosti.