Primena skroba za izradu tankih jestivih filmova

Jestivi filmovi i omotači se definišu kao tanki slojevi biopolimera koji se primenjuju za prekrivanje, pakovanje ili umotavanje hrane. Njihova osnovna funkcija je da interakciju proizvoda sa spoljašnjom sredinom svedu na najmanju moguću meru. Pri tom se prvenstveno misli na upijanje ili otpuštanje vlage, transport gasova (O2, CO2), migraciju ulja, masti i rastvarača, gubitak aromatičnih komponenata i kontaminaciju od strane mikroorganizama. Pored toga, jestivi filmovi se mogu koristiti kao nosači aditiva, kao što su arome, enzimi (npr. lizozomi), antioksidansi, antibakterijske substance (organske kiseline), fungicidi (benomil, imalzalil), itd.
Ideja o korišćenju jestivih filmova i omotača za pakovanje hrane nije nova. U Kini su se još u 12. veku koristili voštani omotači za pakovanje voća, lipidni filmovi za zaštitu proizvoda od mesa, čokoladni filmovi za pakovanje kolača i lipoproteinski filmovi na bazi sojinog mleka za pakovanje pirinča u Aziji. Primena jestive ambalaže u komercijalne svrhe datira već iz tridesetih godina XX veka, kada je počelo pakovanje citrusnog voća u parafinske omotače radi zaštite od isušivanja, a tokom pedesetih godina počinje primena karnauba voska za pakovanje svežeg voća i povrća. Danas je rasprostranjena primena kolagenskih omotača za proizvode od mesa, kao što su kobasice.
Pojam jestivih fimova i omotača se uglavnom koristi jedan uz drugi, mada postoji razlika između njih. Omotači se formiraju na samoj hrani, tako što se tečni rastvori ili disperzije, korišćenjem pogodnih metoda (raspršivanje, premazivanje i sl.) nanose direktno na površinu hrane i na njoj polimerizuju, stvarajući prijanjajući omotač. Filmovi se formiraju odvojeno od hrane, u vidu folija.
.

1. Osobine jestivih filmova
Većina osobina jestivih filmova su slične osobinama sintetičkih polimera za pakovanje hrane. Jestivi filmovi ne pretenduju, niti bi to ikad mogli, da u potpunosti zamene nejestive sintetičke ambalažne materijale. Njihova primena leži u sposobnosti da unaprede i poboljšaju čuvanje hrane, produže njen rok trajanja i povećaju ekonomsku efikasnost materijala za pakovanje hrane. S toga se osobine jestivih filmova mogu razmatrati preko njihovih prednosti u odnosu na sintetičke filmove, a te prednosti su sledeće;
 Filmovi mogu biti konzumirani zajedno sa upakovanim proizvodom, što sprečava pojavu otpada;
 Čak i u slučaju da se ne konzumiraju sa proizvodom, oni ipak smanjuju zagađenje životne sredine jer su mnogo podložniji razgradnji u odnosu na sintetičke, a i proizvedeni su iz obnovljivih izvora;
 Mogu poboljšati organoleptičke osobine upakovanih proizvoda putem različitih supstanci, kao što su arome, boje i zaslađivači, inkorporiranih u svojoj strukturi;