Eolska erozija

1.1. Savremeni geomorfološki procesi

Savremene geomorfološke procese pokreću dve vrste sila: unutrašnje (endogenetske) i spoljašnje (egzogenetske). Za razliku od endogenetskih procesa, kao što su erupcije vulkana i pojava potresa, inženjerskim zahvatima mogu se umanjiti ili sasvim otkloniti štetne posledice egzogenetskoh procesa. Isto tako, zbog lošeg planiranja i neodgovarajućeg građenja, moguće je provocirati pojavu tih procesa ili pojačati delovanje postojećih.

Denudacija
Brojni savremeni geomorfološki procesi sadržani su u pojmu denudacija: pod čime se podrazumeva ogoljavanje terena zbog trošenja stena i njihove erozije potaknute egzogenetskim procesima. Egzogenetski procesi su prouzrokovani delovanjem sile teže, tekuće vode, morske i jezerske vode, snega i leda i vetra, bilo pojedinačno ili kombinovano.
Trošenje stena (površinsko raspadanje) je najrasprostranjeniji egzogenetski geomorfološki proces koji se sastoji od:
– fizičkog raspadanja (dezintegracije) koja se sastoji u lomljenju, mrvljenju i drobljenju stena;
– hemijskog raspadanja (dekompozicije) čija je posledica delimična do potpuna promena mineralnog sastava matične stene;
– biološkog raspadanja koje je u suštini kombinacija fizičkog i hemijskog raspadanja.

Erozija je egzodinamički proces koji označava mehaničko razaranje i hemijsko otapanje razorenog materijala s površine ili u plićem podzemlju. Erozija se deli na:
– regionalnu ili pluvijalnu,
– rečnu ili fluvijalnu,
– marinsku eroziju,
– glacijalnu ili eroziju ledom i snijegom
– eolsku ili eroziju vetrom