Evrotržišta i ofšor tržišta

Oporavak zemalja Zapadne Evrope nakon Drugog svetskog rata, kao i rast međunarodne trgovine spadaju u faktore koji su doveli do rasta tražnje za američkim dolarima (USD), a koji su korišćeni za plaćanja uvoza robe i usluga iz Sjedinjenih Američkih Država (SAD). Preduzeća, koja su se bavila poslovanjem na međunarodnom nivou, nastojala su da na svojim bankarskim računima drže depozite u valuti u kojoj je trebalo da obave svoja plaćanja. Imajući u vidu činjenicu da je dolar bio i ostao glavna valuta plaćanja, kao i da se veliki deo međunarodnih plaćanja u svetu obavljao u dolarima, ne iznenađuje ni činjenica da je veliki deo ovih depozita bio pretvoren u evrodolare. Evrodolari su dolarski depoziti, odnosno to su potraživanja u dolarima koja inostrani rezidenti (fizička i pravna lica koja ne žive i ne rade u SAD) drže kod neameričkih banaka, odnosno banaka u inostranstvu. Počeci razvoja evrodolarskog tržišta se vezuju za odluku dve banke iz Moskve da krajem 50-tih godina prošlog veka prebace svoje dolarske fondove iz SAD u Evropu.