Faze revizije finansijskih izveštaja

Istoriju revizije je u velikoj meri odredila istorija računovodstvenog sistema. Još u drevnim kulturama Grčke, Egipta, Rima i Mesopotamije, postoje dokazi o postojanju razvijenih ekonomskih sistema. Krajem srednjeg veka, sa pojavom velikih trgovačkih kuća u Italiji, zaživela je teorija o maksimizaciji profita, a trgovanje je postalo koordinisano iz jednog centara. Ali, za stvaranje uslova za pojavu revizije nije bila dovoljna pojava dvojnog knjigovodstva, nego tek Industrijska Revolucija u Velikoj Britaniji 1780.godine. Vrlo brzo osnovane su i prve institucije. Institutu ovlašćenih revizora Škotske dato je 1854. godine prvo kraljevsko ovlašćenje, potom profesionalnoj organizaciji ovlašćenih revizora u Edinburgu – „Društvo računovođa“ i u Velikoj Britaniji „Institut ovlašćenih računovođa Engleske i Velsa“ 1887 godine, kao i Institutu ovlašćenih računovođa u Irskoj 1888. godine. Ekspanzija uloge finansijske revizije može se pratiti i u trouglu: dozvolio – preporučio – zahtevao. Od 1844. godine, eksternu reviziju je dozvolio Zakon o preduzeću Ujedinjenog Kraljevstva. Prema ovom zakonu, od imenovanog revizora se tražilo da podnese izveštaj o tome da li godišnji bilans stanja daje potpunu i objektivnu sliku preduzeća. Zakonom o preduzeću iz 1860. godine, revizija se preporučuje, dok se Zakonom o preduzeću iz 1900. godine revizija zahteva za preduzeća sa ograničenom odgovornošću.