Generacija mobilnih sistema

UVOD
Posljednje stoljeće je stoljeće komunikacija. Počelo je sa otkrićem telegrafije, preko teleprintera, prenosa glasa, slike, faxa, Interneta, mobilne telefonije, satelitske telefonije, i najzad mobilne audiofonije koju koriste mobilni telefoni treće i četvrte generacije. Začeci mobilne telefonije se javljaju 1920-ih godina kada je nekoliko policijskih odeljenja u Americi počelo da koristi takozvane radiotelefone, ali samo na eksperimentalnoj osnovi. Iako su se takvi uređaji u to vrijeme uspješno koristili u pomorstvu, oni nisu bili baš prikladni za nošenje u ruci. Ta oprema je imala izuzetno velike gabarite, a radio prenos nije bilo najsjanije rješenje u gradskim sredinama gdje ima dosta zgrada i prepreka za radio signale. Iz tih, a i drugih razloga sve se završilo samo na eksperimentima. Sljedeći bitan korak napravljen je 1930-ih i povezan je sa razvojem frekvencijske modulacije (FM), koja je imala veliku primjenu na bojnim poljima u drugom svjetskom ratu. Ovaj razvoj se odvijao prije rata tako da je mobilni telefonski servis, istina sa izvjesnim ograničenjima, već bio dostupan u nekim američkim gradovima 1940-ih. S obzirom da su ovi sistemi bili veoma ograničenog kapaciteta trebalo je da prođe još puno godina do prave komercijalizacije mobilne telefonije.

HISTORIJAT SISTEMA PRVE GENERACIJE
Mobilna telefonija, onakva kakvu je mi danas poznajemo, počinje da se razvija krajem 1970-ih, u Čikagu 1978. godine. Sistem je koristio tehnologiju (AMPS) i radila je na opsegu od 800 MHz. Iz mnogobrojnih razloga prošlo je nekoliko godina pre nego što je prvi komercijalni sistem počeo sa radom u Americi. Sistem je najprije pušten u Čikagu 1983. godine, a ubrzo zatim i u ostalim gradovima. U međuvremenu i druge zemlje u svijetu su razvijale taj sistem, tako da je AMPS lansiran u Japanu 1979. godine. I u Evropi se aktivno radilo na razvoju mobilne telefonije i 1981. godine mobilna telefonija počinje sa radom u Švedskoj, Norveškoj, Danskoj i Finskoj. U Evropi se koristio sistem pod nazivom Nordijska mobilna telefonija (NMT) i radio je na opsegu od 450 MHz. Kasnije je ovaj sistem prešao na opseg od 900 MHz i nazvan je NMT900. Ubrzo su i Britanci predstavili još jednu tehnologiju 1985. godine. Ova tehnlogija je nosila ime komunikacioni sistem sa potpunim pristupom (TACS) i također je radila na opsegu od 900 MHz. TACS je ustvari modifikovana verzija AMPS sistema. Mnoge druge zemlje su počele da uvode mobilne sisteme, tako da je servis mobilnih telefonskih usluga ubrzo postao raširen po cijelom svijetu. Iako su se razvijale različite tehnologije mobilne telefonije, a naročito u Evropi, AMPS, NMT (obje varijante) i TACS su zasigurno najuspješnije. Ovo su glavni sistemi mobilne telefonije prve generacije i još uvijek su u upotrebi. Prva generacija mobilne telefonije je postigla takav uspjeh koji niko nije očekivao. Iako uspješna za to vrijeme, ona je ipak bila ograničenog kapaciteta. Naravno sistem je mogao da podrži veliki broj korisnika, ali kada je broj korisnika premašio milion, počelo je i sa prvim zloupotrebama jer je u gradovima pravi trend bio posjedovanje mobilnog telefona. Kompanije koje su razvijale prvu generaciju mobilne telefonije nisu se zadržale na tome u ubrzo se počelo sa razvijanjem druge generacije.