Grupno komuniciranje

POJAM I VRSTA GRUPE

Terminom grupa označavaju se osobe koje imaju neku zajedničku karakteristiku a da među njima nikakve ni prostorne ni akcione povezanosti , o grupi se govori i kad se određeni broj lica zainteresovanih za isto zbivnje nađe na istom mestu i ako nisu u bližem međusobnom kontaktu (publika na koncertu), a pod grupom podrazumevamo i privremeno okupljen veći broj lica koji usled raznih uzroka dođe u stanje povećane uzbuđenosti, gde dolazi do uzajamnog uticaja jednih na druge i do manje kontrolisanog ponašanja koje odstupa od uobičajenog (gomila ili masa), a grupom se smatra i više lica koja se, iako nisu na istom mestu i među njima ne postoji aktivan kontakt, aktivno zalažu za ostvarenje istih ciljeva (socijalni pokreti). Grupom se označavaju i osobe među kojima postoji neposredna interakcija bilo da je ona dugotrajna i kontinuirana kao sto je to kod porodične grupe, bilo da je to kratkotrajnije kao što je slučaj sa nekom komisijom ili odborom. Te grupe koje su brojem ograničene se nazivaju male grupe. Grupom se označavaju i velike skupine populacija za koje je karakteristično osećanje zajedničke pripadnosti ili čiji članovi imaju zajedničku sudbinu. Tako organizovana skupina je država, klasa, nacija.
Jedna od osnovnih karakteristika grupe na osnovu koje ih možemo i podeliti jeste struktuiranost grupe:
• Nestruktuirane grupe je karakteristično postojanje delimično istog ili sličnog cilja, članovi nemaju svoje mesto ili zadatak, postoji izvestan broj osoba koje su veza među ostalima i postoji interstimulacija članova. Ovo su grupe u širem smislu i u njih spadaju masa, publika i socijalni pokreti.
• Struktuirane grupe karakteriše ne samo isti već i zajednički cilj koji ostvaruju međusobno povezanom i usklađenom aktivnošću i u čijem ostvarivanju svaki član grupe ima svoje mesto i svoju ulogu. Ovo su grupe u užem smislu i u njih spadaju male frupe, organizacije i velike društvene grupe.
Mala grupa pored osnovnih karakteristika struktuiranih grupa poseduje još četiri karakteristike: ograničeni broj članova, uzajamno opažanje članova-licem u lice odnos, neposredna interakcija članova grupe, uzajamna zavisnost i uticaj. Porodica je osnovna mala grupa, ona nije samo agens socijalizacije već je i veoma važna društvena institucija kojom se zadovoljavaju mnoge društvene i individualne potrebe. U ovoj maloj grupi mnogo je obimnija i značajnija interakcija nego u većini grupa usled toga što postoje prisniji odnosi među svim članovima i veze među članovima imaju poseban kvalitet. Veoma značajna je i vršnjačka grupa, koja je povezana posebnim, emocijama zasićenim, uzajamnim odnosima. Razlikuju se prema uzrasnim nivoima a najznačajnija je adolescentna vršnjačka grupa koju karakteriše nepostojanje posebnih grupnih zadataka i ciljeva ali postojanje zajedničke aktivnosti koje obuhvataju, pre svega, zabavu adolescenata.
Organizacije su integrisani sistemi više grupa koje koordinacijom aktivnosti grupa i članova koje ih čine, putem podele rada, odgovornosti i prava, a posedujući fiksirana pravila ponašanja i odnosa ostvaruju zajednički cilj. Karakteristike organizacija su: složenost, razvijena podela rada, horizontalna i vertikalna koordinacija aktivnosti i funkcija, sistem predviđenih normi i formi ponašanja.
Kohezivnost se smatra jednom od najznačajnijih karakteristika grupe. Sama reč kohezivnost znači povezanost a kohezivnost grupe određuje se na više načina: privlačnost grupe za članove, jedinstvo članova, moral grupe, stepen koordinacije napora koji članovi ulažu u izvršavanju zadataka, motivisanost članova grupe da izvrše grupne zadatke. Sve ovo jeste kohezivnost i zato je opravdano reći da je kohezivnost rezultanta svih snaga koje deluju na članove da ostanu u grupi. Indikatori da postoji kohezivnost u grupi jesu želja da se ostane u grupi, identifikacija sa grupom, zalaganje za zadatke i usvajanje grupnih ciljeva, lojalnost prema drugim članovima grupe.
Stepen kohezivnosti grupe može da se poveća pomoću sledeće strategije:
• Smanjenje veličine grupe,
• Podsticanje slaganja o ciljevima grupe,
• Povećanje frekvencije međusobnih interakcija članova grupe,
• Stvaranje homogenijeg sastava grupe,
• Fizičko/socijalno izolovanje grupe od okoline,
• Nagrađivanje grupe umesto njenih članova pojedinačno.