Injekcije

U medicini, injekcija znači ubrizgavanje tekućine u tijelo pomoću posebne štrcaljke i šuplje igle. Na taj se način daju lijekovi kada ih bolesnik ne može uzimati na usta, lijekovi koji ne đeluju u drugom obliku ili bi se razgradili u probavnome sustavu, te kada se želi postići brže djelovanje lijeka. Injekcijom se daju i neka cjepiva protiv zaraznih bolesti (dječjih, pa influence, hepatitisa i dr.), a izvode se i dijagnostički testovi (dokazivanje preosjetljivosti na alergene, tuberkulinski test i dr.). Radi zaštite od infekcije i prenošenja bolesti (os. HIV-bolesti i hepatitisa) koriste se štrcaljke i igle za jednokratnu uporabu.
Injekcija se može dati u kožu (intrakutana, intradermalna), pod kožu (supkutana), u mišić (intramuskularna), u venu (intravenska) ili arteriju (intraarterijska), pod ovojnicu kralježnične moždine (intratekalna), u zglob (intraartikularna), u sluznu vreću ili tetivnu ovojnicu (intraburzalna, intrasinovijska), pod spojnicu oka (supkonjunktivalna), pokraj očne jabučice (parabulbarna) ili iza nje (retrobulbarna), a katkad i u samo srce (intrakardijalna injekcija). Količina ubrizgane tekućine obično je mala (do 20 ml) i davanje je, uz potreban oprez, relativno brzo, za razliku od infuzije.