Kriminalisticka fotografija

Uvod
U reči “fotografija” sadržane su dve reči i to “fotos”- svetlost i “grafein”- crtati ili pisati, što na grčkom znači crtanje pomoću svetla. Fotografija predstavlja postupak pomoću koga uz optičkog i hemijskog procesa dobijamo trajne slike iz prirode. Istorijski razvoj fotografije je veoma dugačak i počinje sa Leonardom da Vinčijem i njegovim oktrićem tamne komore.
Kriminalistička fotografija predstavlja primenu klasične fotografije u kriminalističke svrhe. Ova vrsta fotografije ima tačno određena pravila primene a sve u cilju što boljeg registrovanja lica, događaja i materijalnih tragova. Može se slobodno reći da od momenta otkrića savremene fotografije ona ulazi kao jedna od obaveznih metoda kriminalistke.
Začetnici kriminalističke fotografije su Bertillon, koji je razvio sastav identifikacijske fotografije, te Reiss koji je osnovao katedru sudske fotografije na univerzitetu u Loussani (danas se tamo nalazi jedna od najopremljenijih i najpoznatijih kriminalističkih instituta).
Sama podela kriminalističke fotografije praktično je ista kao i podela cele kriminalističke tehnike, pa zato razlikujemo: registracionu, operativnu i istražnu fotografiju.

2. Pojam i značaj kriminalističke fotografije
Kriminalistička fotografija predstavlja sveukupnost naučnih dostignuća, metoda i tehničkih sredstava iz oblasti fotografije, koji se u kriminalističkoj tehnici primenjuju za prikupljanje i ispitivanje materijalnih dokaza, kao i za preduzimanje drugih radnji mera u cilju otkrivanja, razjašnjavanja i dokazivanja krivičnih dela. U kriminalistici se uz pomoć fotografije na jednostavan način, autentično i trajno fiksiraju, vizuelne karakteristike izabranog objekta fotografisanja (određenog lica, prostora, predmeta, tragova ili događaja).
Da bi kriminalistička fotografija adekvatno služila svojoj nameni, tj. kako bi se primenom kriminalističke fotografije dobili odgovarajući snimci sa određenim karakteristikama, u okviru kriminalističke tehnike izučavaju se specijalne metode i načini fotografisanja, koji se ogledaju u posebnim pravilima i uputstvima u izboru i upotrebi tehničkih sredstava za fotografisanje.
3. Oblici kriminalističke fotografije
Kriminalistička fotografija se primenjuje u poslovima registracije i identifikacije lica, stvari i događaja, zatim u operativnim zadacima i u istražnoj tehnici. Tako se prema ovom kriterijumu kriminalistička fotografija deli na tri osnovne oblasti:
•    Registraciona fotografija;
•    Operativna fotografija;
•    Istražna fotografija;

 4. Registraciona fotografija
Kako fotografije na kojima su portreti osoba često nisu mogle poslužiti identifikaciji fotografisane osobe, jer su se snimale u različitim uslovima, Bertillon je razvio metodu fotografisanja namenjenu isključivo identifikaciji osoba, koju je nazvao registraciona fotografija.
Njegova zamisao bila je oblikovati sastav fotografisanja i izrade portretnih fotografija iz kojih će se moći uočiti i iščitati identifikacijska obeležja fotografisane osobe i koja će biti dopuna njegovog sastava antropometrije i sopstvenog opisa. Stoga je razradio posebna pravila i sredstva za izradu takvih fotografija, konstruiravši posebnu kameru i stolicu koja se mogla učvrstiti u dva položaja za snimanje iz profila i lica. Snimalo se svaki put u istim uslovima: u posebnoj prostoriji; uz veštačko svetlo pod određenim uglom kako bi se izbegle senke.
Kamera je kod svakog snimanja bila jednako udaljena od posebno konstruisane stolice koja se mogla učvrstiti u dva položaja radi snimanja u dve poze: s lica (francuski en face) i iz profila. Pri razvijanju se fotografije nisu smele naknadno popravljati (retuširati). Utvrđena su i pravila snimanja u posebnim slučajevima, npr. kad osoba nosi naočare, kapu, maramu ili nakit.
Ova je metoda do danas doživela dosta izmena. Određene kategorije lica se fotografišu kako bi se putem fotografije mogle kasnije identifikovati. Ova fotografija se koristi za identifikaciju lica i leševa, za traganje za licima za potrebe policije, ali i za kriminalističkooperativne evidencije. Lice se fotografiše u 3 poze: anfas, desni profil, levi profil. Anfas i desni profil snimaju se bez ikakvih dodatnih detalja, dok se levi profil snima onako kako lice izgleda svakodnevno