Nasledno pravo

Nasljeđivanje nastaje i proizvodi dejstvo poslije smrti fizičkog lica (proglašenja nestalog lica za umrlo), a sastoji se u stupanju nasljednika u imovinskopravne odnose umrlog lica koji su postojali u vrijeme smrti tog lica.
Umrlo lice je ostavilac/ostaviteljica; Ostavilac koji je sačinio testament (zavještanje) naziva se testator ili zavještalac.
Lice koje stupa u imovinske odnose umrlog lica jeste nasljednik. Nasljednik je univerzalni sukcesor ostavioca koji, u trenutku smrti ostavioca, stiče cjelokupnu zaostavštinu ili jedan njen idealno određeni dio.
Zaostaviština je imovina koja je ostala (zaostala) poslije smrti ostavioca; naziva se još i nasleđe, nasljedna masa ili ostavina (hereditas).
POJAM NASLJEDNOG PRAVA
Izraz „nasljedno pravo“ prvenstveno ima u vidu objektivno nasljedno pravo, ali obuhvata i subjektivno nasljedno pravo i nauku nasljednog prava.
OBJEKTIVNO NASLJEDNO PRAVO – IZVORI NASLJEDNOG PRAVA su sistem propisa koji reguliše nasljednopravne odnose tj. prelazak zaostavštine sa ostavioca, poslije njegove smrti, na nasljednike.