Razvoj i primena termovizije

UVOD

Termovizija je sistem snimanja toplote objekata. Termovizijsko snimanje je nekontaktni metod kojim se u deliću sekunde registruje emitovanje toplote, odnosno infracrveno zračenje.
Kamere za termovizijsko snimanje su po spoljašnjem izgledu slične filmskim kamerama, ali su posebno prilagođene da „vide” onaj deo infracrvenog spektra koji je za ljudsko oko nevidljiv, te se zato nazivaju još i infracrvenim kamerama.
Termovizijski uređaji su nastali zbog potrebe povećanja efikasnosti pri osmatranja noću i u uslovima smanjene dnevne vidljivosti ili loših vremenskih prilika. Osnovne komponente termovizijskih uređaja su: optički sistem, skener, detektor, rashladni sistem, blok elektronike i ekran sa kontrolama.
Praćenje emitovanja infracrvenog zračenja je našlo široku primenu za praćenje različitih pojava u različitim oblastima ljudskog delovanja, kao što su: mašinstvo, elektronika, arhitektura, građevinarstvo, ali i u medicini. Takođe, ova tehnologija se koristi i za sisteme za nadgledanje i zaštitu.

1. PRINCIP RADA TERMOVIZIJE
Reč termovizija potiče od grčke reči termo, što znači toplo i latinskog glagola video, vidare što znači videti, gledati. U bukvalnom prevodu znači “gledanje toplote”. Termovizija predstavlja sistem snimanja toplote objekata. Sva tela emituju infracrveno zračenje (čak i led). Praćenje emitovanja ovog zračenja našlo je široku primenu u praćenju različitih pojava u različitim granama industrije.
Termovizijski uređaj služi za prevođenje nevidljivog infracrvenog zračenja u vidljivo zračenje i formiranje lika predmeta. Sopstveno zračenje tela zajedno sa reflektovanim zračenjem drugih prirodnih izvora zračenja prostire se kroz atmosferu. Sve bitne informacije o predmetima u posmatranoj sceni mogu se izraziti kroz toplotni kontrast.