Razvoj pisma i govorne kulture

Od nastanka civilizacije, ljudi su razvijali sistem komunikacije, kako bi omogućili zadovoljavanje sospstvenih potreba. Pripadnici najstarijih civilizacija nisu koristili jezik kakav nam je danas poznat. Međutim oni su bili sposobni da kominiciraju putem zvukova, kao što je mumlanje, plač i vrisak. Jezik i pismo su sinonimi. Jezik koristimo za zvučnu a pismo za vizuelnu komunikaciju. Tako jezik možemo definisati kao komunikaciju standardizovanim glasovima i znacima (slovima) koji imaju jedinstveno značenje u jezičkom sistemu. Pismo je termin kojim se obilježava svaki sistem za međusobno sporazumijevanje ljudi pomoću vidljivih oznaka. Karakter tih oznaka i materijal na kome su izvedene mogu biti vrlo raznovrsni. Za pismo je karakteristično da oznake upotrebljene od strane jedne osobe moraju biti razumljive i drugim članovima iste socijalne grupe. Ovom stadiju prethodila je naravno veoma duga i raznovrsna upotreba različitih znakova koji ne ulaze u uži domen pisanja, ali koji isto tako spadaju u opšte ljudsku sposobnost i potrebu za označavanjem i simboličkim izražavanjem. Formalno, pismo je skup dogovorenih znakova dovoljnih za pisanje nekog jezika. Suvremena lingvistika jezik najčešće definira kao temeljno ili najopćenitije sredstvo komunikacije među ljudima.