ESTETSKI PRINCIPI U ANTIČKOJ GRČKOJ ARHITEKTURI

Kategorije lijepog, odnosno ružnog se često navode kao osnovne estetske kategorije.
Isticanje ideje lijepog, karakteristično je za Platona, čija filozofija lijepog daje povoda da se o ljepoti govori kao o univerzalnoj kategoriji. Drugi prisup u shvatanju ljepote je takođe utemeljen u antičkoj Grčkoj i vezan za pojmove harmonije, proporcije, pravilnosti i sl. Traženje ljepote u proporciji čiji se koncept zasniva na matematičkim kategorijama, brojevima i njihovim odnosima, nalazimo kod pitagorejaca, što znači da ljepota za njih nije značila samo čulno već nešto dostupno razumu. Kod Platona je lijepo dovedeno u vezu sa dobrim preko lijepog i dobrog kao najviših ideja. Takav pojam predstavlja pojam kalokagatije, koga sačinjavaju dva pojma: dobar-čestit, hrabar, vrsan… i lijep-podoban, prikladan, koristan. Udruženi u pojam kalokagatije nose značenje: poštenja, slobode i plemenitosti. Antički heroji koji su nosioci vrline i dobrote, po pravilu su lijepi.