Film

U V O D
Film, kao najmodernija umetnost u velikoj meri zavisi od nauke i tehnologije. Nastaje i razvija se u uskoj vezi sa razvojem industrijske tehnologije, optičke iluzije i težnjom za predstavljanje pokreta. Praistorija filma je lavirint otkrića, izuma, parcijalnih rešenja i mnogih neuspeha. Neka od njih su bili slučajna, druga su došla kao rezultat paralelnih istraživanja u nauci i tehnologiji, ali vrlo malo rešenja je stiglo iz namenskih istraživanja u cilju predstavljanja pokretne slike. Počeci filma se odvijaju po zakonu evolucije, gde svaki novi mehanizam ili otkriće pokreće novi talas pokušaja u eksperimentima, u nekim slučajevima radi se o rekreativnoj nameri, a u drugim ciljevi i namere su čisto naučne prirode. Većina istraživača i začetnika filma su posmatrali pokretnu sliku kao naučni instrument, koji će pomoći naučnicima da lakše shvate svoja naučna istraživanja.
Luj Limijer je jednom izjavio: „Moje delo je uvek bilo orijentisano prema naučnim istraživanjima. Nikada se nisam identifikovao sa onim što se zove produkcija“. Specifičan jezik filma kao medija,otvara mu vrata u teorijske okvire umetnosti,čime dobija počasno mesto sedme umetnosti,ali isti jezik „različitog dijalekta“ koji on uspostavlja na televiziji,uslovljava i izučavanje filma sa stanovišta medija kao posebnog žanra masovnih komunikacija.Film se tako prvo bori za priznanje u umetnosti,a danas za svrstavanje u okvire modernih komunikacija i novih medija.

Od nastanka prvih pokretnih slika do danas sa usavršavanjem filmske tehnike ova se umetnost sve brže razvijala,od nemog do zvučnog filma,od crno-belog do filma u boji. Film je totalna umetnost koja omogućava svom tvorcu da pokretnim slikama i zvucima, kao što su govor,muzika i šum,u potpunosti izrazi ideje,osećanja i pogled na svet.