Penologija

Rijec penologija potice od latinske rijeci poena – kazna, i grcke rijeci logos – nauka. Doslovno prevedeno znaci nauka o kazni. Pojam penologija prvi put je upotrebljen u 19. vijeku, 1845. u jednom radu njemackog teoreticara Franca Libera. On je penologiju oznacio kao disciplinu koja se bavi naucnim proucavanjem kazni, njihovom primjenom i dejstvom. Kao samostalna autonomna naucna disciplina pojavljuje se tek prvih decenija 20. vijeka. Prema klasicnom, tradicionalnom misljenju predmet penologije obuhvata samo kazne i njihovo izvrsenje. Sa razvojem krivicnog prava, razvija se i ucenje o dualitetu krivicnih sankcija. Prema ucinocima krivicnih dijela koji su ispoljili tzv.opasno stanje terba primjeniti mjere bezbjednosti,a u novije vrijeme se javljaju poseben mjere prema maloljetnim uciniocima-vaspitne mjere. Sire shvatanje perdmeta penologije zastupa Pinatel, Grasberg, Kornil,.. Pinatel smatra da se penologija bavi “proucavajem sredstava i metoda svih krivicnih sankcija kojima jedno drustvo reaguje na izvrsenje krivicnih djela i njihove ucinioce”. Milutinovic definise penologiju kao “nauku koja proucava evoluciju krivicnih sankcija, evoluciju shavtanja o ciljvima krivicnih sankcija ,tretman osudjenih delikvenata, organizaciju, sredstva i metode pervaspitanja I postpenalane mjere”. Unosenjem postpenalne faze ona prestaje biti samo nauka o izvrsenju kazne,vec kako kaze Pinetal nauka koja proucava odnose osudjenog u drustvu.