Slobodne carinske zone

Koncept slobodnih zona se počeo razvijati pedesetih godina prošlog veka kao sredstvo pomoću kojeg se stvaralo pogodno okruženje za poslovanje, prvenstveno za preduzeća koja traže jeftinu izvoznu bazu. Slobodne carinske zone su nastale iz slobodnih luka i lučkih gradova, a njihov razvoj i preobražaj u pravne institute počeo je krajem XIX i početkom XX veka. Jugoslavija je dugo imala slobodnu carinsku zonu u Solunu koja je jedna od najstarijih slobodnih zona na Balkanu, i koja je bila osnovana Konvencijom zaključenom između Kraljevine Srbije i Kraljevine Grčke 1913. godine. Ona je omogućila izlaz Srbije na Egejsko more u vreme carinskih ograničenja, koja je Srbiji tada nametala Austrougarska.