Stočarstvo u srednjovekovnoj Srbiji

Rentabilitet stočarske proizvodnje u srednjovekovnoj Srbiji zavisio je u prvom redu od broja stoke i mogućnosti njene prodaje. Ovo je zahtevalo ne samo povećanje broja stoka već i povećanje broja ljudi angažovanih u proizvodnom procesu. Ovo drugo je uticalo i na povećanje broja stanovnika stočarskih naselja (katuna), kao i na samu prirodu obaveza prema feudalnom gospodaru.
Stočarstvo je posvedočeno brojnim osteološkim nalazima. U srednjem veku, na teritoriji Srbije stanovništvo se u znatnoj meri bavilo stočarstvom, čemu su pogodovali predeli bogati pašnjacima. Od čuvanja stoke, goveda, svinja, ovaca i koza bilo je višestruke koristi. Meso, mleko i mlečni proizvodi bili su neophodni u ishrani ljudi, a krzno, koža i vuna su korišćeni za pravljenje odevnih i drugih predmeta.