Ugovori i vrste ugovora

Prema tradicionalnom shvatanju ugovor je saglasnost volja dva ili više lica kojom se postiže neko pravno dejstvo. To je opšti pojam ugovora koji je svojstven ne samo u pravnom normiranju, već i drugim granama prava u kojima se javlja. Još u najstarijem rimskom pravu, u vremenu u kome se ugovor kao pravna institucija nije u potpunosti iskristalizovao, postojalo je shvatanje da obavezu zasniva određeno spoljno, vidljivo, unapred propisano ponašanje stranaka. Odatle i potiče staro pravilo forma dat esse rei. Prema sadržaju ove sentence, suština stvari, odnosno obaveza, određuje forma. Drugim rečima, ugovor ne nastaje na osnovu namere ili volje ugovornih strana, već na osnovu ispunjenja zahteva forme. Prema tome, u ovom seminarskom radu cu detaljno opisati vrste forme ugovora, kao i pojam i vrste samih ugovora. Postoje razni nazivi kojima se obeležava saglasnost volja dva ili više lica kojom se postiže neko pravno dejstvo. Najopštiji, i kod nas najčešći naziv je ugovor. On ima svoj koren u rimskom nazivu contractus. U francuskom pravu pravi se razlika između konvencije i ugovora u tom smislu što se konvencija shvata kao genus,a ugovor kao species.