Verovatnoća

Teorija verovatnoće je matematička disciplina koja se bavi izučavanjem slučajnih pojava, tj. takvih empirijskih fenomena čiji ishodi nisu uvek strogo definisani. Osnovni model u teoriji verovatnoće je eksperiment pomoću koga se vrši proučavanje veze između uzroka i posledice. Početak razvoja teorije verovatnoće se vezuje za XVII vek i za imena francuskih matematičara B.Pascala i Fermata.
Ti pokušaji mogu biti deterministički ili stohastički. Kod determinističkih postoji samo jedan događaj, jedan rezultat. Ti događaji nisu slučajni i njih teorija verovatnoće ne proučava. Kod stohastičkih, slučajnih – događaj se može ostvariti ili neostvariti i njih teorija verovatnoće proučava. Svaki pokušaj mora biti definisan – dati su uslovi izvođenja i predviđeno je šta treba da bude rezultat. U teoriji verovatnoće se proučava ostvarenje ili neostvarenje događaja. Neodređenost ostvarenja događaja može biti nejednaka, pa se zbog toga može postaviti numerička gradacija verovatnoće događaja.