Disgrafije

I Disgrafije
Definicija i proces pisanja
Pisanje-najsloženiji oblik ispoljavanja sposobnosti u kome učestvuju elementi motoričkih, kinestetičkih, vizuelnih i auditivnih aktivnosti, sposobnost rezonovanja, kao i sposobnost korišćenja lingvističkog i nelingvističkog znanja. Pisanje nije prosto prebacivanje govora u pismo već kreativni čin otkrivanja u oblasti korišćenja grafičkog potencijala jezika. Pisanje jedan od glavnih komunikacionih kanala, koji je prije paralelan nego podređen procesu govorenja. Stiče se kao rezultat obučavanja i uključuje nivo fonemskog procesiranja (pronalaženje pojedinačnih glasova, njihovo suprostavljanje i kodiranje) fonema u grafeme, zatim slijedi povezivanje slova u riječi; pronalaženje odgovarajućih jezičkih izraza, formulisanje rečenica i njihovo povezivanje u pisani diskurs (tekst).
Transformacija fonema u grafema zahtijeva visok stepen voljne pažnje i koncentracije da bi se napisali smisleni jezički simboli (riječi). Pisanje treba da bude usmjereno ka postizanju maksimalne razumljivosti kod čitaoca., tako da u tekstu treba reći sve do kraja kako bi bio što razmljiviji. Pisanje zahtijeva visok stepen apstraktnog mišljenja zato što potencijalni čitač obično nije prisutan. Sa druge strane usmeni govor uglavnom predstavlja neku govornu situaciju.