Državljanstvo

O državljanstvu, o njegovom sticanju ili oduzimanju, te drugim bitnim pitanjima njegovih građana prema državi, za svoje građane i za svoje državljanstvo, odlučuje država. Regulisanje ove važne oblasti je, kao domen reserve, ekskluzivno dato državi da ona uređuje te odnose. Zbog značaja ove materije, značaja za primjenu privatnopravnih odnosa i osjetljivosti pitanja državljana i stranaca, te njihovog položaja i regulisanja prava i obaveza, nije moguće da neko drugi odlučuje o građanima osim države na čijem su teritoriju. Uostalom, Evropska konvencija o državljanstvu, donesena 6. novembra 1997. godine, u Strazburu, članom 3. (Nadležnosti države) obavezuje svaku državu da odredi, shodno svom sopstvenom pravu, ko su njeni državljani. Najvažnija obilježja na koja ukazuje Evropska konvencija su da svako lice ima pravo na državljanstvo; apatridija (lica bez državljanstva) treba da se izbjegava; niko ne smije da bude proizvoljno lišen svog državljanstva; ni brak ni razvod braka između državljanina države ugovornice i stranca, niti primjena državljanstva jednog od bračnih drugova za vrijeme braka, ne smije automatski da utiče na državljanstvo drugog bračnog druga.