Pojam i oblici krivice

Da bi neka radnja bila krivično delo neophodno je da se ona moze činiocu pripisati kao krivica. Pripisati određeno djelo nekome kao krivicu istovremeno znači i to da mu se pripisuje odgovornost za to djelo. S obzirom na to da je za postojanje krivične odgovornosti neophodno ostvarenje svih konstitutivnih elemenata krivičnog dela, kako objektivnih, tako i krivice kao subjektivnog elementa, nuzno se namece pitanje odnosa dva pojma: pojma krivične odgovornosti i pojma krivice.
Postoje različite teorije o pojmu krivice, kao jednog od uslova građanskopravne delikatne odgovornosti. Kao razlog tome, većina zakonodavstava ne određuje pojam građanskopravne krivice, kao što nije određen ni pojam protivpravnosti, kao ni pojam uzročnosti i dr. Određeni zakonici konstatuju da krivica postoji kada štetnik prouzrokuje štete namjerno ili nepažnjom, što bi bila jedna od logički ispravnih teorija.
Kod građanskopravne krivice, kao uslova građanskropravne odgovornosti, u teoriji se pronalazio i polazi od različitih kriterija, uzimane su u obzir različite činjenice. Neki su smatraju da za određivanje pojma građanskopravne krivice treba uzeti u obzir mogućnost za rasuđivanje ,intelektualnu sposobnost izvršioca protivpravne radnje kao što se to čini kod odredjivanja pojma krivice u krivičnom pravu. U sličaju da je izvršilac protivpravne radnje bio svjestan protivpravnosti onoga što čini i posljedica koje bi mogle nastupiti,može se oglasiti krivim, u drugom slučaju ne. Svojstva ličnosti štetnika ne trebaju da budu jedino presudna, jer se ne može samo na osnovu njih neko osloboditi da ne nadoknadi prourzokovanu stetu drugome. Međutim, određivanje krivice za prouzrokovanu štetu kod poslovno nesposobnih lica vrši se na osnovu njihove mogućnosti saznanja značaja djela koje su preuzeli i posljedica koje su nastupile.