Razvod braka

Uvod

Razvod braka je sudski prestanak punovažnog braka za vrijeme trajanja života supružnika.Ovaj način prestanka ima nekoliko bitnih karakteristika koje ga razlikuju od ostalih načina prestanka braka.

1. Do prestanka braka razvodom može doći jedino na osnovu preobražajne presude parničnog suda.Čak i onda kada među supružnicima ne postoji spor,jer su saglasni da im prestane brak, neophodno je da se sprovede brakorazvodna parnica.Brak se ne može razvesti privatnim aktom supružnika (na primer:ugovor o sporazumnom razvodu braka).Sistem sudskog razvoda braka ostvaruje dvostruke pravno-politicke ciljeve.S jedne strane sudski razvod braka,garantuje izvjesnost upogledu ličnih stanja građana.S druge strane aktivnost suda u postupku razvoda braka omogućuje da se cjelishodno urede posledice razvoda braka,naročito one koje se tiču zajedničke djece.

2. Razvodom prestaje punovažan brak, tj. onaj brak prilikom čijeg sklapanja su ispoštovani svi zakonom prdviđeni uslovi.Po tome se razvod razlikuje od poništenja, koje predstavlja način prestanka ništavog braka.

3. Do razvoda braka može doći samo za života supružnika.Ako jedan supružnik umre,odnosno bude proglašen umrlim ,brak prestaje ex lege tako da ne postoji pravnozaštitna potreba da se pokreće brakorazvodna parnica. Nasljednici umrlog supružnika ne mogu podići tužbu za razvod braka,niti se tužba za razvod braka može podići protiv njih.Izuzetno,nasljednici supružnika koji je pokrenuo brakorazvodni postupak mogu nastaviti započetu parnicu.

Vrste-Postupak za razvod braka može biti pokrenut tužbom jednog od supružnika ili njihovim predlogom za sporazumni razvod braka(čl.322 PZ).Sledstveno tome razlikuju se: 1*razvod po tužbi i 2*sporazumni razvodbraka.

Prvi dio mog rada odnosi se na razvod po tužbi, drugi dio na sporazumni razvod braka, a treći dio na postupak u sporu na razvod braka. Sa zaključkom i literaturom sam uokvirila moj rad.

1. Razvod po tužbi

A – Pojam i pravo na razvod

Do razvoda braka po tužbi može doći onda kada su odnosiizmeđu supružnika ozbiljno i trajno poremećeni ili kad se iz drugih razloga ne može ostvariti svrha braka(ćl.56 PZ).Za ovaj način razvoda braka karakteristično je sljedeće:

1.Sudski postupak za razvod braka pokreće se tužbom jednog od supružnika.
2.Da bi sud usvojio tužbeni zahtjev,neophodno je da in concreto postoji brakorazvodni uzrok-skup pravnih činjenica za čije postojanje zakonodavac vezuje donošenje presude o razvodu braka.
Pravilo je da tužbu za razvod braka može podići bilo koji od supružnika.U vezi sa pravom na podizanje tužbe postavlja se nekolikopitanja koje se tiču: krivice za razvod,zaštite majke i djeteta,zastupanja i položaja nasljednika.

1.Prema ranijem porodicnom zakonodavstvu pravo na tužbu za razvod braka je zavisilo od krivice supružnika.Ako je neki od brakorazvodnih uzroka nastaoisključivom krivicom jednog od supružnika,on nije imao pravo da traži razvod braka(čl.56,st.2 OZB). Ovakvo rješenje ima svoje opravdanje u razlozima pravičnosti.Njime se štite ineteresi onog supružnika,koji uprkos velikim problemima u bračnom životu,želi da očuva brak.Međutim,ovakva koncepcija je u teoriji kritikovana , a u praksi obesmišljavana.Sudovi su sužavali pojam isključive krivice svodeći ga na zlu namjeru(umišljaj).Supružnik koji je grubom ili običnom nepažnjom doveo do poremećenosti bračnih odnosa mogao je tražiti razvod braka