Terapija srčanih aritmija

Cilj rada je da se upoznamo sa terapijom srčanih aritmija, principima lečenja srčanih aritmija i mehanizmom nastanka aritmija srca. Najčešći uzrok srčanih aritmija je ishemijska bolest srca, a najčešći mehanizam nastanka aritmija je kružno kretanje impulsa ili re-entry mehaniyam.
Elektrofiziologija srca i elektrokardiogram (EKG). Depolarizacioni stimulus za normalan srčani rad potiče iz sinoatrijalnog (SA), ili sinusnog čvora, grupe pejsmejker ćelija. Ove ćelije spontano ispaljuju impulse, odnosno pokazuju automatizam. Elektrokardiogram (EKG) beleži sa površine tela električne potencijale koji se odvijaju u miokardu. Direktna električna aktivnost sinusnog čvora ne beleži se na EKG-u.
Srčane aritmije mogu biti praćene simptomima ili biti bez simptoma. Najčešći simptom mnogih aritmija je osećaj nenormalnih srčanih udara ili palpitacija. Palpitacija se može javiti i pri povećanom tonusu simpatikusa, pri fizičkom naprezanju ili emocionalnom stresu, ali i pri unosu kofeina, nikotina, adrenergičkih ili antiholinergičkih lekova. Sa uklanjanjem uzroka, palpitacija iščezava.
Poremećaj srčanog ritma je često posledica osnovnog oboljenja miokarda, koronarne bolesti ili kardiomiopatije, tako da lečenje osnovnog oboljenja neretko određuje primarno tok bolesti.
Bradikardije (bradiaritmije) i atrioventrikularni blokovi – Disfunkcija sinusnog čvora u smislu inhibicije generisanja impulsa ili smetnji u provođenju impulsa od sinusnog čvora prema pretkomorama može dovesti do pojave sinusne bradikardije, sinoatrijalnog bloka ili tahibradikardnog sindroma (smenjivanje nestabilnog sinusnog ritma, sinusne bradikardije i sinusne tahikardije).