Ekrani osetljivi na dodir

Tema ovog diplomskog rada su ekrani na dodir. Puno poznatiji naziv za ovakove ekrane je touchscreen ekrani. Kako i sama reč kaže radi se o nečem interesantnom i ne toliko prostranjenom u našoj okolini. Verovatno negde izvan naše države i u razvijenijim državama su ovakovi ekrani postali nešto sasvim uobičajeno ali kod nas jos uvek zauzimaju status nečeg relativno novog i potiču divljenje kod većine ljudi susrećući se s njima.

Tačskrin – ovi, ili ekrani oseljivi na dodir, su kao što im i samo ime govori, uređaji koji reaguju na dodir. To su ekrani pomoću kojih se dodirom može upravljati raznim drugim uređajima, a najčešće računarima. Na ekranu je prikazan izbornik funkcija koje ekran može “pokrenuti” na računaru. Samo je po sebi jasno da ovakvi uređaji imaju veliku primenjivost, tj. primenjivi su u raznim područjima ljudske delatnosti. Ekrani koji reaguju na dodir ukidaju potrebu korištenja posebnog uređaja za unos podataka u sistemima u kojima se koriste. Oni objedinjuju funkcionalnost ulaznih i izlaznih uređaja, služe za prikaz izlaznih podataka, tj. rezultata, a istovremeno omogućuju unos podataka i manipulaciju njima.

U današnjici postoje različite tehnološke implementacije ekrana koji reaguju na dodir, a osnovne i najčešće korištene su:
• otpornički ekrani osetljivi na dodir
• kapacitivni ekrani osetljivi na dodir
• ekrani koji koriste površinske akustične valove
Zbog svog, izuzetno jednostavnog za korišćenje, interfejsa prema korisniku, ekrani koji reaguju na dodir imaju široko područje primene i u mnogim područjima su baš oni tehnologija izbora.