Individualni obrazovni plan učenika

U savremenom svijetu potiskuju se tradicionalni oblici nastave i zamjenjuju novim, aktivnijim, fleksibilnijim oblicima i metodama, a sve u cilju napredovanja pojedinca prema njegovim mogućnostima, interesovanjima, potrebama.
Prirodna težnja društva odnosno civilizacije jeste da se razvija, da napreduje u svim svojim poljima. U vremenskom kontinuumu kada je o vaspitanju i obrazovanju riječ, kretanje je teklo od tradicionalne do savremene škole. Poznato je da je tokom istorijskog razvoja obrazovanja dominirao tradicionalni – frontalni oblik organizacije nastave, utemeljene na razredno – predmetno – časovnom sistemu čiji je tvorac Jan Amos Komenski. Uz određena usavršavanja ovaj sistem se i danas koristi.
Promjene u društvu utiču na promjene u školi, a promjene u školi u najvažnijem dijelu odnose se na promjenu pozicije nastavnik i njegove uloge i stila rada u nastavnom procesu. Individualizovana nastava nije baš neka novost našeg vremena, ali je potreba našeg vremena. Tom pitanju se posvećuje izuzetna pažnja u mnogim zemljama, a u poslednje vrijeme i kod nas. Rezultati diferencijalne psihologije, a takođe teorijska i empirijska istraživanja u pedagogiji, didaktici otkrili su postojanje značajnih individualnih razlika između učenika. Zbog nejednake brzine mentalnog razvoja ove razlike u mentalnoj razvijenosti povećavaju se s uzrastom.
Ono na šta svakodnevno možemo da utičemo jesu oblici i metode rada, to jest iznalaženje i razvijanje raznovrsnih vrsta učenja u cilju motivisanja što većeg broja učenika, uz razvoj procesa individualizacije – primjenom individualizovane nastave.