Organizovani kriminal – pojam, karakteristike i osnovne delatnosti

Opšte prihvaćena definicija kriminala se odnosi na “sve one aktivnosti i propuštanja koje ugrožavaju u određenom vremenskom razmaku pojedina lica ili pak dobra u materijalnom i moralnom smislu, koja pripadaju tim pojedincima, raznim društvenim organizacijama kao i društvu uzev u cjelini, a koje su inkriminisane u važećim kazneno-popravnim normama jedne zemlje, smatraju se i pravno tretiraju kao njen kriminalitet za to vreme. Njihovi izvršioci se uzimaju za određenu krivičnopravnu odgovornost i podliježu odgovarajućim sankcijama za njihovo izvršenje.”
U radu će se govoriti o veoma širokom pojmu kakav je organizovani kriminal. Organizovani kriminal je veoma stara pojava. Postoji u skoro svim zemljama i pokazuje tendenciju povećanja. U skladu s tim, zemlje u kojima je najizrazeniji svakodnevno se suocavaju sa potrebom njegovog spriječavanja i suzbijanja.

U svojim različitim značenjima i oblicima, kriminal prati razvoj celokupnog društva, od nastanka prvih društvenih zajednica do danas. S’ druge strane, bezbjednost i potreba za bezbjednošću su stalni pratilac svake društvene zajednice i čovjeka kao pojedinca, s’ tim što je današnje shvatanje bezbjednosti mnogo šire i kompleksnije nego što je bilo kroz čitavu istoriju, pa je time složenije i za naučno razmatranje. Bezbjednost je danas uslov opstanka i razvoja društva i predstavlja jednu od osnovnih funkcija države. Zaštitna funkcija države ostvaruje se kako preko subjekata bezbjednosti, u prvom redu vojske i policije, tako i preko drugih društvenih subjekata kojima bavljenje problemima bezbjednosti nije primarna djelatnost (nevladine organizacije, obrazovne institucije i sl.). Značajnu ulogu u ovoj djelatnosti države igraju i sami građani, pa podizanje bezbjednosne kulture na zadovoljavajući nivo zapravo predstavlja jednu od mjera i aktivnosti na suprotstavljanju oblicima ugrožavanja opšte bezbjednosti jednog društva. Suštinski, u praksi je, usled postojanja i djelovanja mnogobrojnih činitelja ugrožavanja bezbednosti, nemoguće uspostaviti stanje apsolutne bezbjednosti društva, ali je moguće uspostaviti stanje tolerantnosti između bezbjednosti i nebezbjednosti, koje se upravo i postiže delovanjem sistema bezbjednosti i vođenjem bezbjednosne politike u okviru koje je bezbjednosna kultura veoma značajan segment.