PROGRAMSKA ORGANIZACIJA RAČUNARA

Materijal počinje sa načinima kodiranja informacija i brojevima, te osnovnih logičkih sklopaova za manipulisanje tim informacijama. U sljedećim poglavljima se nazmjenično smjenjuju ‘softveraški’ i ‘hardveraški’ pogled na realizaciju računarske mašine. Pored definisanja virtuelne mašine, definisan je i mašinski jezik sa minimalnim skupom instrukcija. Na ovakvom modelu je moguće presdstaviti sve bitne elemente koji su vezani za moderne računarske arhitekture. Kako bi se omogućilo razumjevanje struktuiranog programiranja i strukture podataka, to su dati načini zapisa istih u realnom asembleru 8086. Da bi se slika izvršenja zadatka na računarau kompletirala, u zadnjoj glavi su obrađeni procesi prevođenja programa, linkovanja i punjenja, te izvršenja, što već zalazi u domen operativnih sistema. U ovome materijalu nisu obrađene asemblerske instrukcije pojedinačno, što je u knjigama ovog tipa obično urađeno. Razlog leži u tome što je funkcijom cilja definisano da je bitan princip rada, pa su ovi detalji ostavljeni eventualno za sljedeću verziju. Kako bi se naglasio model udžbenika, to su na krajevima poglavlja data pitanja vezana za problematiku datog poglavlja kao i dodatna razmišljanja.